Ένα λυρικό ποιητικό δράμα, ένας ελληνικός μύθος, σκληρός και αδρά ηθογραφημένος, που διηγείται το δράμα τιμής μιας οικογένειας και περιγράφει ήθη και έθιμα της εποχής που γράφτηκε (1947), μέσα από γνώριμες εικόνες της λαϊκής δραματουργίας μας: Βλέπουμε την ατιμασμένη κόρη που τρελαίνεται εξαιτίας του κοινωνικού πειθαναγκασμού ενός ανεπιθύμητου γάμου, τη δολοφονία της από τον μεγαλύτερο αδερφό, τον θάνατο του τελευταίου από το εκδικητικό μαχαίρι του μικρότερου αδερφού, τον πατέρα που παραπαίει ανάμεσα στην οικογενειακή τιμή και την πατρική αγάπη και τον απολογητή τρελό του χωριού, που δέχεται σαν παραμορφωτικός καθρέφτης την ασχήμια και την τρέλα αυτού του κόσμου