Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός (331-363 μ.Χ.), στη σύντομη παραμονή του στο θρόνο της ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας, βαθύτατα επηρεασμένος από την ελληνική παιδεία, συνέδεσε το όνομά του με την προσπάθεια επιστροφής του βασιλείου στην Εθνική θρησκεία. Χαρακτηρίστηκε από την Εκκλησία πολέμιος του χριστιανισμού και στιγματίστηκε με το προσωνύμιο Παραβάτης, αν και ορισμένοι θεωρούν ότι εκείνο που, στην πραγματικότητα, επιχειρούσε ήταν μια συμφιλίωση του ελληνικού πνεύματος με τη χριστιανική πίστη. Καθώς ο αρχαίος κόσμος βάδιζε προς το τέρμα του και με φόντο μια εποχή που παραδίδει ανεπιστρεπτί την πρωτοκαθεδρία στην χριστιανική θρησκεία, το έργο μάς μεταφέρει στις τελευταίες μέρες της εκστρατείας του Ιουλιανού κατά των Περσών το 363 μ.Χ.. Σε ένα τοπίο ερήμου, στην έξαψη της μάχης, ο Ιουλιανός, εκτός από τους Πέρσες, έρχεται αντιμέτωπος με ένα ασφυκτικό πλέγμα συνωμοσίας των φανατικών χριστιανών του στρατοπέδου του και την επιτακτική αναγκαιότητα της φυσικής του εξόντωσης. 'Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος.'