Δυο δούλες παλεύουν λεπτό προς λεπτό με την ασχήμια, τη χυδαιότητα και τη βρωμιά τους (στοιχεία που τους έχει επιβάλλει η 'όμορφη', 'καλή' και 'ευγενής' Κυρία τους), ώσπου στο τέλος 'φτερουγίζουν' ελεύθερες μακριά από την κόλαση του κόσμου. Η Κυρία αντιπροσωπεύει συμβολικά τον κόσμο των άστοργων ανθρώπων, που, κατά τον Ζενέ, πρέπει να πεθάνει. Γύρω από αυτή τη σκέψη και το πάθος της εκδίκησης περιστρέφεται ο μύθος του έργου. Απόκληρος στη ζωή του ο συγγραφέας, συμπαθεί και συμπονά τους ομοίους του, ενώ μισεί αυτούς που τους βλάπτουν. Ολόκληρο το έργο κρύβει ένα τραγικό μεγαλείο: την άρνηση του ανθρώπου να υποδουλωθεί.
Cookies αναγκαία για τη λειτουργία της ιστοσελίδας. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies απόδοσης (analytics) για τη βελτίωση της εμπειρίας του επισκέπτη χωρίς να τον ταυτοποιούν. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies από υπηρεσίες/ιστοσελίδες που συνδέονται με την ιστοσελίδα μας. Εφαρμόζεται η δική τους πολιτική cookies. Ενημερωθείτε εδώ.