Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 2 Νοεμβρίου 1911. Έζησε στην Αθήνα, όπου η οικογένειά του εγκαταστάθηκε το 1914. Η καταγωγή του Λέσβος, η γέννησή του Κρήτη, και τα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων Σπέτσες, Κυκλάδες διαμόρφωσαν μια βαθύτατα νησιώτικη συνείδηση, που αργότερα στη διασταύρωσή της με τον υπερρεαλισμό δημιούργησε μια ποίηση πρωτότυπη, γεμάτη πλήθος λυρικών εικόνων, αλλά και επαναστατικών δυνάμεων. Μια ποίηση που με άξονα το φως ζήτησε να αποκρυπτογραφήσει το μυστήριο της ύπαρξης. Τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα, ακολούθησε νομικές σπουδές, ενώ υπηρέτησε ως ανθυπολοχαγός στον πόλεμο της Αλβανίας. Εγκαταστάθηκε δύο φορές στο Παρίσι (1948-1952 και 1969-1972), όπου παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας στη Σορβόννη και ήρθε σε επαφή με τους κυριότερους ποιητές και ζωγράφους του 20ου αιώνα. Το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Έζησε ως το τέλος του βίου του (18 Μαρτίου 1996) αφοσιωμένος στην ποίηση. ΕΡΓΑ ΤΟΥ: Προσανατολισμοί (1940), Ήλιος ο Πρώτος (1943), Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας (1945), Το Άξιον Εστί (1959), Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό (1960), Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά (1971), Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (1971), Το Μονόγραμμα (1972), Τα ρω του έρωτα (1972), Ο ζωγράφος Θεόφιλος (1973), Ανοιχτά Χαρτιά (1974), Τα Ετεροθαλή (1974), Η μαγεία του Παπαδιαμάντη (1976), Δεύτερη Γραφή (1976), Σηματολόγιον (1977), Μαρία Νεφέλη (1978), Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο (1978), Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας (1982), Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου (1984), Σαπφώ (1984), Κριναγόρας (1985), Η Αποκάλυψη του Ιωάννη (1985), Ο Μικρός Ναυτίλος(1985), Ιδιωτική Οδός (1990), Τα δημόσια και τα ιδιωτικά (1990), Τα Ελεγεία της Οξώπετρας (1991), Εν λευκώ (1992), Δυτικά της λύπης (1995), Ο Κήπος με τις αυταπάτες (1995), 2x7ε (1996), Εκ του πλησίον (1998), Ποίηση (2002). Τα βιβλία του Οδυσσέα Ελύτη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος και Ύψιλον / βιβλία.