…Κανένας δεν της έκανε, για να τον αγαπήσει -αληθινά- μαζί του και να ζήσει. Kι έτσι η βασιλοπούλα, σίγουρη, με λίγο σιμιγδάλι τον έπλασε μονάχη της, για να μη βλέπει άλλη, όπως αυτή τον ήθελε, όπως ονειρευόταν. Γιατί πολλά είχε δει, γιατί πολύ φοβόταν… Και τού ’λεγε: ''Να μ’ αγαπάς, νά ’σαι καλός, όμορφος ξύπνιος νά ’σαι, να μην αντιμιλάς, να μην ξενοκοιμάσαι''. Και ζούσανε μαζί καλά, ζωή παραμυθένια, ξεχνώντας τη ζωή, μακριά από κάθε έννοια. Ώσπου από τόπο μακρινό, μια άλλη πριγκηπέσα, βάζοντας τη μητέρα της και τα μεγάλα μέσα, στήσαν παζάρι πονηρό φτηνό και τιποτένιο και με παγίδ’ αρπάξανε τον κυρ-Σιμιγδαλένιο. Μόνη η βασιλοπούλα μας γυρεύει τον καλό της και τώρα που τον έχασε βλέπει τον εαυτό της… Πού νά ’ναι η συνέχεια αυτής της ιστορίας, που τέρπει άπαντες πολύ και σε βαθμό υστερίας, ανεξαρτήτως μόρφωσης, φύλου και ηλικίας; Πού να χωρέσει άραγε τόσο πολύ υλικό της σύγκρουσης καλού-κακού, 'εγώ' και φρονιμάδας; Ελάτε, τώρα, όλοι σας, στο Θέατρο το 'Βασιλικό' και δείτε την παράσταση του Κρατικού Βόρειας Ελλάδας!