Παραστάσεις

articolo21

> Ένα ανθρωπόμορφο ελάφι (επί γράμμα – Ο Άνθρωπος-Ελάφι), μια μυστηριώδης οντότητα ανάμεσα στο τερατώδες και το θεϊκό (το μυώδες και δυνατό ανδρικό στέρνο καταλήγει σε ένα μπλε ελάφι, δίνοντας μια νέα αναπαράσταση στην ιερή ελαφίνα του μύθου) κρατά την μοίρα ενός στρατού, που βρίσκεται αποκλεισμένος στο λιμάνι, χωρίς άνεμο, από το χέρι της οργισμένης Αρτέμιδος. Πρόκειται για τη μοναδική τολμηρή σκηνοθετική απόπειρα, σε μια παράσταση η οποία βρίσκει στο μινιμαλισμό (στη σύγχρονη μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα) και στην αφοσίωση στο ευριπίδειο κείμενο, το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης της.
> […]
> Η Ιφιγένεια (που θυμόμαστε από το 11ο Βραβείο Μελίνα Μερκούρη) μοιάζει με τις άλλες κοπέλες του χορού στο μακρύ αυστηρό φόρεμα, εκφράζοντας ένα μελλοντικό πένθος, που ίσως προοικονομείται, ωστόσο διαφέρει σίγουρα στην κίνηση, στις χειρονομίες και στις ψυχικές διακυμάνσεις της, που τόσο όμορφα περιγράφονται από τον Ευριπίδη σε μια γκάμα συναισθημάτων, από το φόβο στο ηρωικό θάρρος της αυτοθυσίας της.
> […]
> Συνένοχος, μια απεικόνιση που δίνει έμφαση στην ανθρώπινη διάσταση των χαρακτήρων και αφήνει στις σκιές, σχεδόν μέσα στην ομίχλη ενός μύθου εξωπραγματικού, το πεδίο της μάχης, τους λόγους της διαμάχης και τα πλοία που είναι έτοιμα να σαλπάρουν.