'Είναι αχρειότης...' όπως λέει και ο μπάρμπα-Λινάρδος, ο πατέρας της Μαρούλας, για την πέτρα που έφερε από το νησί με σκοπό να τη μοσχοπουλήσει στην Αθήνα ως αρχαιότητα! Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πει κανείς και για την Τύχη της Μαρούλας, το έργο αυτό που γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Για να ρίξουμε όμως μια δεύτερη ματιά και στην πέτρα αλλά κα στο έργο: Μια πέτρα που έρχεται και 'σπάει' τη τζαμαρία ενός αθηναϊκού αρχοντόσπιτου, επιτρέποντας μας να εισέλθουμε στα ιδιαίτερα του και να δούμε ένα μωσαϊκό χαρακτήρων, όπου πάνω σε αυτό συναντιούνται ο έρωτας και η απάτη, η ελπίδα κι η φτώχια, το μικρό και το μέγα και ό,τι αντιφατικό μας συνθέτει, αιώνες τώρα. Οι ήρωες σμίγουν σε ένα γαϊτανάκι σχέσεων με χιούμορ και τραγούδι, πίκρες και χαρές. Η πέτρα μας δίνει την ευκαιρία να τους γνωρίσουμε... ας την ακολουθήσουμε!