Η Αντιγόνη αποτελεί μία χαμένη ευκαιρία για το μεταπολεμικό νεοελληνικό θέατρο. Η μίμηση τραγωδίας του Άρη Αλεξάνδρου, πρώτη θεατρική επεξεργασία των θεμάτων που θα δώσουν το συγκλονιστικό μυθιστόρημά του, το Κιβώτιο, είναι ένα σχεδόν άγνωστο έργο τόσο για το ευρύτερο κοινό όσο και για τους επαγγελματίες της ανάγνωσης και της σκηνής. Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή το Κ.Θ.Β.Ε. παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη αυτό το λησμονημένο μείζον έργο της νεοελληνικής δραματουργίας, γραμμένο, το 1951 κατά την εξορία του Αλεξάνδρου στον Αι-Στρατί.Την ίδια εποχή που ο Μπρεχτ επιχειρεί τη δική του Αντιγόνη ή που το ομώνυμο έργο του Ζαν Ανούιγ ανεβαίνει στην Αθήνα από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, ο Αλεξάνδρου διπλασιάζει τη σοφόκλεια ηρωίδα, τοποθετώντας την στην πρώτη πράξη στα ελληνικά βουνά της Κατοχής, στη δεύτερη στα δίσεχτα χρόνια του Εμφυλίου. Στρατευμένος στην άποψη πως 'ο ποιητής είναι πάντοτε με το μέρος της Αντιγόνης και ποτέ με το μέρος του Κρέοντα', ο Αλεξάνδρου θέτει επί σκηνής το πρόβλημα της ηρωικής θυσίας σε αντιηρωικούς καιρούς, προτείνοντάς μας ένα ζοφερό τοπίο της ανθρώπινης κατάστασης σε κρίση, όταν ο άνθρωπος εύκολα τρίβεται σε αγώνες που δίνονται στο όνομα του ανθρώπου.