Ο αγρότης Χρεμύλος και ο τετραπέρατος δούλος του Καρίωνας περιθάλπουν τον τυφλό, τιμωρημένο από το Δία, θεό Πλούτο. Θέλουν να τον γιατρέψουν, για να πλουτίζουν στο εξής οι τίμιοι κι όχι οι πονηροί κι οι δημοκόποι. Έτσι, με την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, στήνεται ένα απολαυστικό γαϊτανάκι, το οποίο αποτυπώνει στη σκηνή ένα μωσαϊκό της κοινωνίας της εποχής του Αριστοφάνη, που μοιάζει τόσο με τη δική μας. Η βασική αντίθεση, στην οποία στηρίζεται το έργο, προβάλλεται από τον αγώνα λόγου ανάμεσα στον Χρεμύλο και την Πενία, με την τελευταία να ενσαρκώνει την ανάγκη που οδηγεί τον άνθρωπο στην καθημερινή δουλειά για την επιβίωση.