Ο Χορός του θανάτου όπως και άλλα έργα του Στρίντμπεργκ έχει θέμα τη δυστυχία του έγγαμου βίου. Εδώ έχουμε ένα ζευγάρι τον στρατηγό Εντκαρ και τη σύζυγο του Αλις- που η γαμήλια ένωση τους μετατρέπεται σε αγώνα πυγμαχίας. Ο αγώνας τους για την ελευθερία του ατομικού τους Εγώ, συμπορεύεται, απορροφάται και αναδύεται από βασικά προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης που αποτελούν την πρώτη ύλη του θεάτρου. Ο αγώνας τους για την ελευθερία του Εγώ τους, κινεί μηχανισμούς ισχύος, συνυπάρχει με το άγχος του θανάτου, τη μεταφυσική αγωνία, τον φόβο και τη βία. Με επικάλυμμα νατουραλιστικά στοιχεία ο Στρίντμπεργκ καταδεικνύει την παράνοια της μοντέρνας κοινωνίας. Ανάμεσα στον Εντγκαρ και την Αλις βρίσκεται ένα τρίτο πρόσωπο ο Κουρτ. Προτείνει την υποταγή και τον ανθρωπισμό, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Αντίθετα προκαλεί την αφύπνιση των δυνάμεων του κακού που κρύβει η ανθρώπινη φύση. Έτσι ο χορός του θανάτου του Εντγκαρ και της Αλις που άρχισε με το γάμο τους θα συνεχιστεί και θα κληροδοτηθεί και στα παιδιά τους. Ο Στριντμπεγκ, παρά τις αξεπέραστες ψυχολογικές καταστάσεις που δραματοποιεί σ'αυτή τη σατανική κωμωδία όπως έχει χαρακτηρίσει ο Μπέκετ τον Χορό του Θανάτου, δίνει το κύριο βάρος στην ένταση της ατμόσφαιρας απόγνωσης , τρόμου ερημιάς και τρέλας.