Παραστάσεις

 «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ

“Θέλω να έχω μια θέση στον κόσμο. Ζητάω πολλά;”

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την νέα παραγωγή «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» του  Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, σε σκηνοθεσία Κορίνας Βασιλειάδου & Χάρη Πεχλιβανίδη.

Τριάντα χρόνια μετά από το πρώτο ανέβασμά του στην Ελλάδα το έργο του Φασμπίντερ, που έχει μεταφερθεί από τον ίδιο και στον κινηματογράφο, έρχεται στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών από το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018.

Η παράσταση «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» είναι ακατάλληλη. Λίγα λόγια για το έργο
Σε ένα αστικό σαλόνι της Δυτικής Γερμανίας, τη δεκαετία του 1970, έξι γυναίκες, που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές παίζουν η κάθε μια το ρόλο της στην ερωτική ιστορία της διάσημης σχεδιάστριας μόδας Πέτρα Φον Καντ. 

“Υποθέτω ότι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι να χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον αλλά δεν έχουμε μάθει πώς να είμαστε με τον άλλον.”

Γύρω από αυτή τη διαπίστωση, ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ ύφανε “Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ”, ένα έργο με έξι γυναικείους χαρακτήρες που συμπυκνώνει στις μεταξύ τους σχέσεις την προσπάθεια για συνύπαρξη αλλά και τα παιχνίδια εξουσίας, την προσκόλληση και τους κοινωνικούς ρόλους που κρύβονται πίσω από την αναζήτηση της αγάπης.
Σημειώματα σκηνοθετών

Στα Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ παρακολουθούμε έναν κόσμο γυναικών που έχουν εσωτερικεύσει τα κυριαρχικά μοντέλα εξουσίας και τα αναπαράγουν σε όλες τις πιθανές μεταξύ τους σχέσεις. Με συγκινεί και με θυμώνει ταυτόχρονα η επιταγή του έργου για ένα “μαζί” των ανθρώπων που συνεχώς αποτυγχάνει. Πώς απομονώνονται οι άνθρωποι και πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά σ’ αυτό; Πώς μεταμορφώνονται (μεταμορφωνόμαστε) τόσο συχνά σε αυτό που κατηγορούν (κατηγορούμε); Ποιο είναι, τελικά, το τίμημα της ελευθερίας στις σχέσεις μας με τους άλλους; Το έργο, μαζί με όλα τα ζητήματα που ανοίγει, θα ήταν δυσβάσταχτο χωρίς ένα μοίρασμα και έτσι, από εδώ και στο εξής, η παράσταση αφιερώνεται από πλευράς μου στην ορμή των νεοφώτιστων, στις ευκαιρίες που χάνονται, στη μάχη της συνύπαρξης, στην άνευ όρων αγάπη που μιλά σε γλώσσα ακατάληπτη, στη σιωπή μπροστά στην ομορφιά. Σε αυτό το μυστήριο. 
Αφήσαμε τη λαγνεία για κατάκτηση να σπαταλήσει τον περιορισμένο χρόνο μας. Επιτρέψαμε την ιδιοτελή αγάπη να διαλύσει και την παραμικρή ηλιαχτίδα ειλικρίνειας που μπορεί να μας έχει απομείνει. Αρεσκόμαστε στο να ακούμε και να λέμε ψέματα, γιατί αυτό κρύβει ακόμα πιο πολύ –και πιο έξυπνα–  τη  φοβισμένη μικρότητά μας. Οι ίδιοι θολώσαμε τα μάτια μας, γιατί η πραγματικότητα μας εμποδίζει να συνεχίσουμε να ζούμε όπως γνωρίζουμε, υποταγμένοι σε εφήμερες ανούσιες συνήθειες. Τοποθετήσαμε τη συμβίωση με τον άλλον σε ρομαντικές αφηγήσεις και επιλέξαμε την επιβίωση για οδηγό μας. Κυνηγάμε μέρα με τη μέρα στόχους που θεωρούμε ότι έχουν ανοδική πορεία, γιατί έτσι αντιλαμβανόμαστε την πρόοδο, την ευτυχία. Βουτηγμένοι στην ημιμάθεια μετατρέψαμε το οξυγόνο σε λάσπη – και αυτό δεν μας ενοχλεί. O κόσμος του Φασμπίντερ. Ο κόσμος μας. «Καληνύχτα και Καλή Τύχη».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Κορίνα Βασιλειάδου, Χάρης Πεχλιβανίδης
Σκηνικά – Κουστούμια – Σκηνικά Αντικείμενα: Διδώ Γκόγκου, Ελένη Κανακίδου, Σόνια Σαμαρτζίδου
Μουσική Σύνθεση: Μίνως Μάτσας
Κίνηση: Σοφία Παπανικάνδρου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ιωάννα Ντάτση, Μαρία Μεντερίδου
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση Παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη

Στο ρόλο της Πέτρα φον Καντ η Αγγελική Παπαθεμελή.

Παίζουν: Ιφιγένεια Δεληγιαννίδη (Βαλερί φον Καντ), Στεφανία Ζώρα (Γκάμπι φον Καντ), Ειρήνη Κυριακού (Κάριν Τιμμ),  Μαριάνθη Παντελοπούλου (Μαρλένε), Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου (Σιντονί φον Γκράζεναμπ).

---

---

---