Ο Νικολάι Έρντμαν, συνοδοιπόρος μιας εποχής που οδήγησε στην καλλιτεχνική έκρηξη των αρχών του 20ου αιώνα στην Ευρώπη, γράφει το 1928 την "Κωμωδία του Αυτόχειρα», η παρουσίαση της οποίας απαγορεύτηκε από το σταλινικό καθεστώς και ανέβηκε λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Έρντμαν για πρώτη φορά στη Ρωσία. Ο Σεμιόν Σεμιόνοβιτς Ποντσεκάλνικοφ, κεντρικός ήρωας, βρίσκεται σε απόγνωση λόγω της μακροχρόνιας ανεργίας του, ενώ ο περίγυρός του, λόγω μιας παρεξήγησης, πιστεύει ότι ο Σεμιόν έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Στη συνέχεια, από το σπίτι του Σεμιόν παρελαύνει ένας «στρατός» ατόμων που εκπροσωπώντας τη διανόηση, την εκκλησία, το εμπόριο, την τέχνη, αλλά και τον ιδιοτελή εαυτό τους, θα προσπαθήσουν να πείσουν τον Σεμιόν να αυτοκτονήσει για λογαριασμό τους με σκοπό να εκμεταλλευτούν το θάνατο του «αυτόχειρα». Πρόκειται για μια εκπληκτική πικρή κωμωδία, ένα έργο εντυπωσιακό, λαϊκό και απενοχοποιημένο που η δομή και η σύλληψή του μας θυμίζει ποίηση του Μαγιακόφσκι και την χρυσή εποχή του βωβού κινηματογράφου.