Οι Αθηναίοι, με το βασιλιά τους Θησέα, προσφέρουν την προστασία τους σε μια ομάδα κατατρεγμένων από το Άργος, μια πόλη που τη συμμαχία της προσπάθησε απεγνωσμένα να διατηρήσει η Αθήνα σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Ο μύθος του έργου προέρχεται από τον λεγόμενο 'θηβαϊκό κύκλο', που συμπεριλάμβανε και την εκστρατεία των Επτά, υπό την αρχηγία του εξόριστου Πολυνείκη, εναντίον της Θήβας. Το έργο αρχίζει την επομένη της ήττας των επιδρομέων και θέτει με οξύτητα ορισμένα προβλήματα ηθικής και πολιτικής συμπεριφοράς, που προκύπτουν μέσα στην ανατρεπτική ατμόσφαιρα του πολέμου. Δύο από αυτά τα προβλήματα αποτελούν τον άξονα της τραγωδίας. Πρώτο, το δικαίωμα που έχει κανείς να εφαρμόζει στη διάρκεια ενός πολέμου έναν διαφορετικό ηθικό κώδικα, καταπατώντας άγραφους νόμους ανθρωπισμού, όπως ο σεβασμός απέναντι στους νεκρούς του ηττημένου στρατοπέδου και δεύτερο, τα όρια των υποχρεώσεων που επιβάλλει η διάθεση προστασίας των αδυνάτων. Ο βασιλιάς της Αθήνας, με την αμέριστη υποστήριξη του λαού του, δίνει την ανθρωπιστική απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα κι έτσι οι Αθηναίοι επωμίζονται έναν επικίνδυνο πόλεμο, για να εξασφαλίσουν την ταφή των νικημένων νεκρών.