Μέσα στην καρδιά του εικοσαετούς Πελοποννησιακού πολέμου, το 411 π.χ., ο Αριστοφάνης επινοεί τη Λυσιστράτη. Η ηρωίδα του ομώνυμου έργου του, συγκεντρώνει τις γυναίκες από όλες τις περιοχές της χώρας για να τους προτείνει ένα σχέδιο εξόδου από τον πόλεμο. Το σχέδιο που έχει συλλάβει η Λυσιστράτη, έχοντας σαν απώτερο στόχο την επίτευξη της ειρήνης, είναι διπλό. Από τη μια η σεξουαλική αποχή. Από την άλλη η κατάληψη του δημοσίου ταμείου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ξετυλίγεται το κωμικό στοιχείο και η πολιτική διάσταση του έργου. Η Λυσιστράτη, αυτή η ιδεαλίστρια, στο έργο του Αριστοφάνη, καταφέρνει τελικά να πραγματοποιήσει το όνειρο της. Χάρη στο «λαμπερό και εύθραυστο» σχέδιο της ηρωίδας, στο τέλος του έργου η συμφιλίωση είναι ο μεγάλος νικητής. Με ποιον όμως συνδιαλέγεται η Λυσιστράτη, αν η πλοκή της κωμωδίας του Αριστοφάνη μεταφερθεί στην κάρδια της Ευρώπης; Ποιος είναι ο στόχος της μέσα στην έδρα του Κοινοβουλίου; Οι γυναίκες που καλεί θα μπορούσαν να είναι οι εκπρόσωποι των χωρών τις Μεσόγειου που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση. Και η ειρήνη που θέλει να επιβάλει είναι η αφύπνιση της συνείδησης τους. Και ο πόλεμος; Μήπως είναι αυτό που στέκεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας και φοβόμαστε πότε θα ξεσπάσει;