Το έργο στρέφεται στην εποχή του Διαφωτισμού, λίγο πριν τη Γαλλική επανάσταση και είναι βασισμένο στη νουβέλα του φιλόσοφου Ντενίς Ντιντερό 'Ο Ιάκωβος ο μοιρολάτρης και ο αφέντης του'. Από τη μια μεριά έχουμε ένα εύθυμο σκηνικό παιχνίδι, όπου ο Ιάκωβος και ο αφέντης του ξαναζωντανεύουν και ξαναζούν το παρελθόν τους και τις ερωτικές του εμπειρίες και από την άλλη μεριά έχουμε μια έντονη κριτική σε κάθε μορφή καταπιεστικής εξουσίας, σε κάθε στατική κοινωνία και σε κάθε άνθρωπο που αρνείται να συμβάλλει στον κοινωνικό αγώνα. Ο Ιάκωβος και ο αφέντης είναι δυο συμβολικές φιγούρες, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ανακύκλωση της ιστορίας και η ανθρώπινη πορεία στον πλανήτη. Ο Ιάκωβος είναι ο μοιρολάτρης, που πιστεύει ότι η παρουσία του στη ζωή είναι προκατασκευασμένη από κάπου ψηλά, γεγονός που του δίνει ελευθερία να διαπραγματεύεται τα ζητήματα της ηθικής με ασυνειδησία και τρυφερότητα και ο Αφέντης είναι ο τακτοποιημένος υλιστής μεγαλοαστός, που αγωνίζεται μέσα από κωδικοποιημένες συμπεριφορές να ερμηνεύσει τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα της ανθρώπινης μοίρας. Εξαρτημένοι και οι δύο, ο πρώτος από τη σιγουριά των ουρανών και ο άλλος από τη σιγουριά της επίγειας εξουσίας, γλεντάνε, ζούνε, στοχάζονται, χωρίζουν, σμίγουν και βαδίζουν ολοένα. Ο Κούντερα, πίσω από έναν ανέμελο διάλογο σχολιάζει σαρκαστικά την ανθρώπινη φυλή, που θέλει διαρκώς να επιβεβαιώνεται μέσα από παράλογες σχέσεις, παράλογα πιστεύω και παράλογους συμβιβασμούς.