Το έργο μιλά για το πρόβλημα της αδίσταχτης εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος από τους κερδοσκόπους, οι οποίοι εκπροσωπούνται από άπληστους κομπιναδόρους, μεσίτες και χρηματέμπορους και παρουσιάζονται σαν αδηφάγα τρωκτικά που αφήνουν στο πέρασμα τους την καταστροφή και την ερήμωση. Ο άνθρωπος που αναλαμβάνει να τους εξοντώσει είναι μια τρελή γριά των παριζιάνικων δρόμων, η κόμισσα Αυρηλία. Η γραφική τρελή οργανώνει σε ενιαίο μέτωπο όλους τους φτωχούς της συνοικίας της, τους ρακοσυλλέκτες, τους βοθροκαθαριστές, τις ανθοπώλες, τους πλανόδιους τραγουδιστές, τους σαλτιμπάγκους, τους λαντζιέρηδες και τους σερβιτόρους και με τη βοήθεια τους καταφέρνει να ρίξει στους υπονόμους του Παρισιού ολόκληρο το συρφετό των συμφεροντολόγων και να απαλλάξει μια για πάντα την ανθρωπότητα από την παρουσία τους. Το έργο καταγγέλλει τη δολοφονία της ομορφιάς και της αλήθειας από έναν μηχανικό πολιτισμό που εξουδετερώνει ζωτικές πηγές της ανθρώπινης ζωής, όπως είναι το χιούμορ, η αγάπη, το συναίσθημα, η ποίηση της φύσης και η αυθόρμητη απλότητα. Η 'Τρελή του Σαγιώ' αναλαμβάνει στο όνομα της ποιητικής παραφροσύνης, την ευθύνη της 'λογικής' λύσης για τη δολοφονία της ανθρώπινης ποίησης από τη μηχανική και τεχνοκρατική βαρβαρότητα.