Ο Αριστοφάνης, απογοητευμένος από την κακή κομματική διοίκηση της Αθήνας, συλλαμβάνει σαν θέμα και σωτήριο μέσο να επιβάλλει κυβέρνηση από γυναίκες. Έτσι, βλέπουμε τις γυναίκες των Αθηνών, εμπνεόμενες από την Πραξαγόρα, να καταλαμβάνουν την Εκκλησία του Δήμου και να ψηφίζουν τις αρχές της απόλυτης κοινοκτημοσύνης, με την οποία δεν θα υπάρχει ούτε ιδιοκτησία ούτε οικογένεια. Στόχος είναι να μη δουλεύουν οι πολίτες και τις δουλειές να κάνουν οι δούλοι, να λείψουν οι συκοφαντίες και οι δίκες, οι γυναίκες να ανήκουν σε όποιον άντρα θέλουν και στον έρωτα να προηγούνται οι άσχημες και οι γριές, έτσι ώστε όλοι να έχουν ίσα δικαιώματα σε όλα. Στο έργο καταγγέλλεται με έμμεσο τρόπο η παρακμή των δημοκρατικών θεσμών και αποκαλύπτεται το αδιέξοδο, στο οποίο βρισκόταν η Αθήνα στις αρχές του τέταρτου αιώνα.