Ο Βικτόρ, ένα εννιάχρονο αγόρι με πληθωρική ευαισθησία και ασυμβίβαστη προσωπικότητα αποκαλύπτει μέσα σε μια νύχτα όλη τη βρωμιά και το ψέμα της συμβατικής ζωής που κυριαρχεί στο σπίτι του. Το έργο θίγει τις αθλιότητες της αστικής οικογένειας, όπως η μοιχεία και η αιμομιξία, χρησιμοποιώντας έναν αθυρόστομο και σοκαριστικό λόγο, παράλληλα με μια σουρεαλιστική ποίηση. Κάποια στοιχεία που συναντούμε είναι : το κολλάζ ετερόκλητων κειμένων, η περιφρόνηση για τη συνέπεια και συνέχεια των διαλόγων, για την ψυχολογική δικαίωση των προσώπων και για την αληθοφάνεια της πλοκής. Αντιθέτως, βλέπουμε μια προτίμηση για την έκπληξη, το υπέρογκο, το γκροτέσκο, το ενδιαφέρον για τα όνειρα, το παραλήρημα, την τρέλα και για την έξαρση του ερωτικού στοιχείου.