Η βασική ιδέα του έργου είναι η απόλυτη μοναξιά του ανθρώπου στις σύγχρονες κοινωνικές, οικογενειακές και ερωτικές σχέσεις. Ο συγγραφέας διερευνά την ψεύτικη εξωτερική επαφή των ανθρώπων και τις επιφανειακές σχέσεις που οδηγούν στη μοναξιά, στην ασυνεννοησία και στο υπαρξιακό αδιέξοδο. Παράλληλα με τα δρώμενα των προσώπων, στο προσκήνιο ακούγονται οι διαλογισμοί τους, που υλοποιούνται σε φωνές και σώματα και που δίνουν μια άλλη διάσταση στα όσα λέγονται και διαδραματίζονται επί σκηνής. Αυτές οι εσωτερικές φωνές ανατρέπουν την εξωτερική συμπεριφορά των προσώπων και δημιουργούν μια κωμική υφή, έτσι ώστε να δημιουργείται ένα πρωτότυπο παράλογο γύρω από το θέμα της μοναξιάς.