Το έργο του Τζαίημς Σώντερς 'Πνοή λουλουδιών' αντιπαραθέτει γεγονότα ζωής και θανάτου. Η ηρωίδα, η Ζωή, ενσαρκώνει το αίσθημα της αναγκαιότητας να είναι κανείς ζωντανός και ο θεατής παρακολουθεί ολόκληρη τη ζωή της και την πραγματικότητα του θανάτου της μέσα από μια άτυχη ερωτική ιστορία. Το ακατανόητο, η αποξένωση, η σκληρότητα και οι 'μεγάλες στιγμές' της ζωής συνυπάρχουν με την τρυφερότητα, τον έρωτα, τη θλίψη και τις 'ασήμαντες λεπτομέρειες' της καθημερινότητάς μας.