'Πώς γεννιέται ένα θεατρικό έργο; Ποιά η διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια της ζωής και στην αλήθεια της τέχνης; Πρέπει ένας καλλιτέχνης να εμπλέκεται στην πολιτική; Αυτά τα ερωτήματα εγείρει ο Χάρολντ Πίντερ στην ομιλία του, για το βραβείο Νόμπελ. Το έργο Being Harold Pinter ξεκινάει και τελειώνει, ψάχνοντας τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Τα χνάρια της πλοκής που αποτελούν τη βάση της παράστασης συνδέονται από το ίδιο πρόβλημα - το πρόβλημα της βίας στις απολύτως διαφορετικές εκδηλώσεις της, ξεκινώντας από την ενδοοικογενειακή βία, περνώντας στη βία ως θεμέλιο ενός κρατικού συστήματος και καταλήγοντας στη βία ως μορφή διεθνών σχέσεων. Οι ιστορίες διαδέχονται η μία την άλλη, οι νοητοί χαρακτήρες αντικαθίστανται σταδιακά από τους πραγματικούς -κοντινούς και αναγνωρίσιμους- και ο συλλογισμός σχετικά με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στις φυλακές Abu-Ghraib ακολουθείται από πραγματικούς μονολόγους πολιτικών κρατουμένων σε φυλακές της Λευκορωσίας.' Απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη Βλαντίμιρ Σερμπάν.
Cookies αναγκαία για τη λειτουργία της ιστοσελίδας. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies απόδοσης (analytics) για τη βελτίωση της εμπειρίας του επισκέπτη χωρίς να τον ταυτοποιούν. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies από υπηρεσίες/ιστοσελίδες που συνδέονται με την ιστοσελίδα μας. Εφαρμόζεται η δική τους πολιτική cookies. Ενημερωθείτε εδώ.