''. . . Βρισκόμαστε στον ζοφερό τόπο του ιερού της Αρτέμιδος, που πρωθιέρειά του είναι η Ιφιγένεια. Η Μεγάλη Σεληνιακή Θεά Άρτεμις, εξόριστη στη χώρα των Ταύρων, ζητά να εκτελούνται στο ιερό της φρικιαστικές για τα νέα ήθη των Ελλήνων ανθρωποθυσίες, εκφράζοντας έτσι τη σκοτεινή και αμφίσημη πλευρά της. Ο Μεγάλος Ηλιακός Θεός Απόλλων, αδελφός της Θεάς, ζητά από τον διαπράξαντα τον αρχέγονο φόνο Ορέστη να φέρει τη Θεά στην Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να απαλλαγεί από το κυνηγητό των σκοτεινών μητριαρχικών Ερινυών. Για να διαπράξει όμως αυτόν τον άθλο ο Ορέστης πρέπει να περάσει από τις Συμπληγάδες στην προσομοιάζουσα με σκοτεινή μήτρα Μαύρη Θάλασσα. Εκεί θα συναντήσει τη χαμένη από καιρό αδερφή του Ιφιγένεια, θα αρπάξουν το ομοίωμα της Σεληνιακής θεότητας και μαζί θα επιχειρήσουν την έξοδο προς τη νέα ζωή. Για να επιτευχθεί όμως η αναγέννηση θα πρέπει να συμβιβαστούν οι αρχέγονες θεϊκές δυνάμεις. Ο συμβιβασμός αυτός θα δώσει και τη δυνατότητα της συνύπαρξης των αντιμαχόμενων μερών. Με την παρέμβαση της Αθηνάς θα επιτραπεί στους ήρωες να αναγεννηθούν στο νέο πολιτισμό της ισορροπίας και της συνύπαρξης των αντιθέτων. Διότι και η αρσενική και η θηλυκή αρχή είναι απαραίτητη. Και το οικείο και το αλλότριο. Και η δύναμη του νου και η δύναμη του συναισθήματος. Και το μαύρο και το άσπρο. . .'' Γιάννης Μαργαρίτης