Η δουλειά μου είναι να κάνω τους άλλους να γελάνε. Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Είναι το ίδιο σαν το φαγητό, τον θάνατο, το χάδι. Αμφιβάλλω αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Θέλω να πω, είναι το ίδιο απαραίτητο, το ίδιο σύντομο. Φυσικά πληρώνομαι γι' αυτό, δεν παύει όμως να 'ναι δύσκολο. Χρειάζεται ολόκληρη προετοιμασία, συγκέντρωση, κι έπειτα να γίνει απλά και φυσικά, σαν να 'χεις ξεχάσει περί τίνος πρόκειται. Πρέπει να παράγω αστεία, να τα βγάζω απ' το μανίκι μου, να τα μπερδεύω ανάμεσα στα πόδια μου, να τα γυρίζω τούμπες, να τα κάνω τρύπες στο παντελόνι μου... Αυτή είναι η δουλειά του κλόουν στον θεατρικό μονόλογο της Μαρίας Λαϊνά. Συνομιλώντας άλλοτε με τον εαυτό του κι άλλοτε με τον ρόλο που υποτίθεται ότι υποδύεται, μας αποκαλύπτει τον μαγικό του κόσμο, αφήνοντας πολλές φορές μια γλυκιά αίσθηση έντονης μοναξιάς.