Δύο μεγάλες προσωπικότητες της Γαλλίας του 18ου αιώνα, ο Ζαν Πωλ Μαρά και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ «συναντώνται» σκηνικά στο θεατρικό έργο του Πέτερ Βάις. Η καταδίωξη και η δολοφονία του Ζαν-Πωλ Μαρά όπως παίχτηκε απ’ το θεατρικό όμιλο του Ασύλου του Σαραντόν, με τη διεύθυνση του Κυρίου Ντε Σαντ, σε μια παράδοξη συνθήκη «θεάτρου μέσα στο θέατρο». Ο Πέτερ Βάις, αντλώντας τα υλικά του από πραγματικά ιστορικά γεγονότα, δημιουργεί ένα πολυδιάστατο έργο που δρα ταυτόχρονα σε πολλαπλά επίπεδα, αξιοποιώντας τα εργαλεία του πολιτικού θεάτρου με τον δικό του μοναδικό και ευρηματικό τρόπο. Στο έργο, η δολοφονία του Μαρά σκηνοθετείται από τον Σαντ και παρουσιάζεται στα λουτρά του ιδρύματος του Σαραντόν, από τρόφιμους του ψυχιατρείου. Τα τρία πρόσωπα, ο Σαντ, ο Μαρά και η Κορντέ, μάχονται για την ελευθερία -μια έννοια που για τον καθένα έχει διαφορετική σημασία. Τελικά, ποιος είναι ο τρόπος για να επιτευχθεί η απελευθέρωση του λαού; Η επανάσταση και οι συνεχείς εκτελέσεις των εκμεταλλευτών του; Η δολοφονία των υποτιθέμενων απελευθερωτών του; Η ηρωική αυτοθυσία ή το συνεχές κυνήγι προσωπικών ηδονών; Οι αντικρουόμενες θέσεις των προσώπων, με φόντο την επικείμενη δολοφονία, αποτυπώνουν σκηνικά έναν έντονο φιλοσοφικό διάλογο που ο απόηχός του φτάνει μέχρι σήμερα και μας θέτει μπροστά στα μεγάλα ζητήματα που καλούμαστε κάθε φορά να παίρνουμε θέση: τα όρια της ελευθερίας και τη σχέση ατομικής και συλλογικής ευθύνης.