Το 1827, την ημέρα που αναγγέλλεται η ανεξαρτησία της Ελλάδας, βρίσκεται σε μια λοκάντα του Ναυπλίου μια ομάδα Ελλήνων που κατάγονται από διάφορες περιοχές του ελλαδικού χώρου. Για να γιορτάσουν το γεγονός, στήνουν ένα γλέντι. Λόγω των διαφορετικών γλωσσικών ιδιωμάτων που χρησιμοποιούν, δημιουργείται μα παρεξήγηση που τους οδηγεί όλους στη φυλακή. Το έργο αναφέρεται σ' ένα επεισόδιο που έχει χαρακτήρα ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως του κράτους. Διαδραματίζεται σε ένα ξενοδοχείο και μια φυλακή. Αυτοί οι χώροι δεν είναι το σπίτι κανενός και ταυτόχρονα είναι ολονών. Το δράμα του χώρου όπου ντόπιοι δεν υπάρχουν. Καλούνται αυτοί, «ξένοι» άνθρωποι, να κάνουν χωριό... Το κείμενο είναι ευκαιρία για ενεργητική άσκηση ιστορικής μνήμης. Έχει να κάνει μ' ένα βαθύτερο στρώμα του ελληνικού καημού. Γι' αυτό η «Βαβυλωνία» πάντα ζει.