Τέσσερα πρόσωπα σε μια άγρια μάχη στην απελπισμένη τους προσπάθεια για επικοινωνία , σ' ένα αλύπητο και αδίστακτο παιχνίδι για να ξεσκεπαστούν η αλήθεια και το ψέμα. Ο Τζωρτζ, αποτυχημένος καθηγητής, η φιλόδοξη γυναίκα του και το νεαρό ζευγάρι των καλεσμένων τους είναι πραγματικά πρόσωπα. Ο κόσμος τους, καταθλιπτικός και γεμάτος απογοητεύσεις είναι πέρα για πέρα αληθινός. Μια πιο προσεκτική εξέταση ωστόσο συνδέει φανερά το έργο αυτό με το θέατρο του Παραλόγου. Ο Τζωρτζ και η Μάρθα( απόηχο του Τζωρτζ και της Μάρθα Ουάσιγκτον) έχουν ένα φανταστικό παιδί, συμπεριφέρονται σαν αυτό να υπάρχει πραγματικά, ώσπου στην ψυχρή αυγή εκείνης της άγριας νύχτας αποφασίζουν να το 'σκοτώσουν' εγκαταλείποντας την κοινή τους φαντασίωση. Η σχέση του εφιαλτικού φανταστικού παιδιού, με το είδωλο του Αμερικανού νέου στο 'Αμερικάνικο όνειρο' γίνεται εδώ σαφής και έτσι στο έργο υπάρχουν στοιχεία ονειρικά κι αλληγορίας (το φανταστικό παιδί που δεν μπορεί να γίνει πραγματικό για τους ανθρώπους αυτούς, που παραπαίουν μες στην φιλοδοξία και τη λαγνεία είναι άραγε κάτι σαν το ίδιο το ιδανικό της Αμερικής;). Το έργο είναι ένα έργο αγάπης. Μια ερωτική ιστορία που μας θυμίζει και θα μας λέει πάντα ότι η ανθρώπινη φύση δεν έχει νόμους επιβεβλημένους από άλλους λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Ανδρέας Βουτσινάς.
Cookies αναγκαία για τη λειτουργία της ιστοσελίδας. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies απόδοσης (analytics) για τη βελτίωση της εμπειρίας του επισκέπτη χωρίς να τον ταυτοποιούν. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies από υπηρεσίες/ιστοσελίδες που συνδέονται με την ιστοσελίδα μας. Εφαρμόζεται η δική τους πολιτική cookies. Ενημερωθείτε εδώ.