Η 'Ερωφίλη' γραμμένη γύρω στα 1600 είναι μια 'αιματοβαμμένη' τραγωδία με λυρική δύναμη, γραμμένη στο κρητικό ιδίωμα. Η αρχέγονη συνύπαρξη και αντιπαλότητα του Έρωτα και του Θανάτου είναι το κυρίαρχο θέμα στο έργο. Ένας βασιλιάς της προχριστιανικής Αιγύπτου, ο Φιλόγονος, έχει σκοτώσει τον αδερφό του, που ήταν ο νόμιμος κύριος του θρόνου και κυβερνά ως σφετεριστής. Από τη γυναίκα του σκοτωμένου, έχει αποκτήσει μια κόρη, την Ερωφίλη. Στην αυλή της Αιγύπτου έχει ανατραφεί κι ένα ξένο, ορφανό βασιλόπουλο. Οι δυο νέοι, που μεγαλώνουν μαζί, ερωτεύονται και παντρεύονται κρυφά. Όμως ο Φιλόγονος σχεδιάζει να δώσει την κόρη του σύζυγο σε έναν από τους αντιπάλους του βασιλιάδες της Περσίας και της Ανατολής, για να εξασφαλίσει μελλοντικά την ειρήνη και ενώ αναθέτει στον Πανάρετο να πείσει την κόρη του να δεχτεί το συνοικέσιο, ανακαλύπτει το δεσμό τους. Για να εκδικηθεί, βασανίζει τον Πανάρετο, τον σκοτώνει και, προσποιούμενος στην κόρη του ότι τη συγχωρεί, της προσφέρει μέσα σε χρυσή λεκάνη το κεφάλι, την καρδιά και τα χέρια του αγαπημένου της. Η νέα αυτοκτονεί και οι γυναίκες του παλατιού εξεγείρονται, ποδοπατώντας μέχρι θανάτου τον απάνθρωπο πατέρα και τύραννο.