Ο τίτλος του έργου είναι μια φράση που δανείζεται ο συγγραφέας από το τέλος του 'Άμλετ'. Στο έργο του Σαίξπηρ, ο Ρόζενγκραντς και ο Γκίλντενστερν είναι οι δύο άνθρωποι, στους οποίους ο βασιλιάς ανέθεσε την ευθύνη να κατασκοπεύουν τον Άμλετ και να μαθαίνουν τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στο παλάτι. Για τον Στόππαρντ, τα δύο αυτά παιδιά μαγεύτηκαν από την βασιλική αυλή και ενέργησαν, δίχως να το ξέρουν, χωρίς τη θέληση τους. Όμως, αυτή η σχέση τους με την εξουσία κόστισε τη ζωή τους. Η μοίρα όλων εκείνων που εμπλέκονται στους μηχανισμούς της ιστορίας δεν είναι άλλη από τον θάνατο. Ο σκηνοθέτης της παράστασης Μίνως Βολανάκης οφείλει την παγκόσμια επιτυχία του έργου στην ανάποδη, αλλά αποκαλυπτική εικόνα του 'Άμλετ' και κυρίως στα ερωτήματα που θέτει, τα οποία κυμαίνονται από το κωμικό 'πώς με λένε' στο υπαρξιακό 'ποιος είμαι' και στο τραγικό 'γιατί υπάρχω' και 'γιατί πεθαίνω'.