Τα «Ανεμοδαρμένα ύψη» γράφτηκαν από την αγγλίδα συγγραφέα Έμιλυ Μπροντέ το 1847, όταν ήταν μόλις 27 ετών. Καθώς είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, έχει μεταφερθεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο, έχει γίνει όπερα, μιούζικαλ και μπαλέτο. Ήρωές του είναι τα μέλη δύο οικογενειών, που κατοικούν σε απομονωμένα σπίτια στα χερσοτόπια του Γιόρκσαϊρ και σημαδεύονται από τον έρωτα του Χίθκλιφ και της Κάθριν. Η Μπροντέ παρουσιάζει την ιστορία της καταστροφής τους, φέρνοντας στην επιφάνεια τα απελπισμένα και παράφορα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης, με τρόπο αντίστοιχο της αρχαίας τραγωδίας. Το βικτωριανό μυθιστόρημα διασκευάζει και σκηνοθετεί ο Γιάννης Καλαβριανός, που συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Για τον Γιάννη Καλαβριανό, η ουσία του έργου βρίσκεται στα λόγια της Κάθριν, η οποία, αν και παντρεύτηκε τον Λίντον και έδιωξε τον Χίθκλιφ από κοντά της, ομολογεί: «Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα στο δάσος: ο χρόνος θα το αλλάξει, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου, όμως, για τον Χίθκλιφ, μοιάζει με τους αιώνιους βράχους από κάτω. Είναι η πηγή μιας ελάχιστα ορατής αλλά απολύτως αναγκαίας απόλαυσης. Ο Χίθκλιφ είμαι εγώ. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη ζωή μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την ψυχή μου». Τέλος, ο σκηνοθέτης σημειώνει ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη περιγραφή του έργου από την φράση του Άγγλου ποιητή και ζωγράφου Ντάντε Γκάμπριελ Ροσσέτι: «Μια ιστορία που διαδραματίζεται στην κόλαση. Μόνο που οι τόποι και τα πρόσωπα εκεί, συμβαίνει να έχουν αγγλικά ονόματα».