Το έργο αρχίζει σαν ένα κομμάτι θεατρικής πορνογραφίας, ενώ στη συνέχεια παίρνει διαστάσεις μιας θεατροποιημένης θεώρησης της κοινωνίας, για να καταλήξει σε μια σύλληψη της ιστορίας και της θρησκείας. Στις πρώτες σκηνές βλέπουμε μια σειρά από τις Μεγάλες Μορφές της κοινωνίας. Ένας Επίσκοπος, ένας Δικαστής κι ένας Στρατηγός, πλαισιωμένοι από τα σύμβολα των λειτουργημάτων τους, ασκούν τις ποικίλες μορφές της εξουσίας τους σε μια σειρά από νέες γυναίκες, παίζοντας μαζί τους περίεργα ερωτικά παιχνίδια. Σε λίγο αποκαλύπτεται ότι οι Μορφές είναι ασήμαντοι άνθρωποι, μεταμφιεσμένοι πελάτες ενός πορνείου, το οποίο διαθέτει όλους τους μηχανισμούς για να ικανοποιήσει και τις πιο τολμηρές ερωτικές φαντασιώσεις τους. Ο Ζενέ έγραψε το 'Μπαλκόνι' για να ερμηνεύσει το επαναστατικό φαινόμενο, συγκεντρώνοντας την προσοχή του στην κατεστημένη τάξη, εναντίον της οποίας γίνεται η επανάσταση.