Ανελέητη η οικονομική κρίση, ματαιώνει ζωές και διαλύει το κοινωνικό κράτος. Η ζοφερή ελληνική πραγματικότητα των αρχών του 21ου αιώνα συνδιαλέγεται επί σκηνής μ’ ένα αιρετικό κείμενο, γραμμένο το 1880 από τον γαμπρό του Μαρξ. Η διακήρυξη του Πωλ Λαφάργκ για το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, ως αντίδοτο στην κακοπληρωμένη εξαντλητική εργασία που οδηγεί στη δυστυχία, αντιπαρατίθεται στους μονολόγους ανθρώπων οι οποίοι βιώνουν σήμερα την οδύνη της ανεργίας, όπως αποτυπώθηκαν από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Ο Θοδωρής Γκόνης, μέσα από το θέατρο-ντοκουμέντο, αποκαλύπτει την αληθινή εικόνα της αθλιότητας που ζούμε και προτείνει μιαν εκκεντρική λύση.