FINAL CUT …..Ας προσέξουμε τα όνειρά μας όπως τα παιδιά μας. Ας κατανοήσουμε τα προβλήματα του εφήβου και ας τον οδηγήσουμε δείχνοντάς του πόσο πολύ και εμείς ψάξαμε τον δρόμο μας στην ηλικία του. Όλοι περπατήσαμε αυτόν τον δρόμο σε όλες τις εποχές. Αυτό το μονοπάτι που κάποτε ήταν χωμάτινο, έγινε τσιμεντένιο, μετά από αιώνες έγινε άσφαλτος, μετά αεροδιάδρομος και τελικά σήμερα οπτική ίνα μεταφοράς δεδομένων. Δεν θα πάψει ποτέ να είναι μια φάση της ζωής μας ανεπανάληπτη. Τα εφηβικά μας χρόνια, με τις αγωνίες, την ανατροπή, την εσωτερική μας πάλη, τον θυμό αλλά και το ανάλαφρο πάτημά μας στην κοινωνία θα καθορίζει το παρόν και το μέλλον μας. Η ανάγκη μου να παρουσιαστεί αυτό το έργο, γεννήθηκε κυρίως από δυο πράγματα. Από τον φόβο μου πως χάνουμε την πραγματική επαφή με τους νέους, οι οποίοι όλο και πιο πολύ κλείνονται στα δωμάτιά τους ζώντας κοινωνικά μέσα από το διαδίκτυο, χωρίς πραγματική επαφή και από το βάρος των αδιεξόδων που βιώνουμε σε κάθε φάση της ζωής μας….Ένα κοινωνικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει την εποχή του δυτικού μας τρόπου ζωής. Ας αναλογιστούμε λοιπόν τα θετικά και τα αρνητικά και πώς ένα αθώο παιχνίδι μπορεί να γίνει φονική μηχανή, ποια τα όρια της χρήσης προς όφελός μας και ποια τα όρια της κατάχρησης. Σε μια εποχή ανελευθερίας, κρίσης αξιών και προπαγάνδας, οι νέοι, βρίσκουν διέξοδο στο CHATROOM.