...Πώς αντιλαμβάνονταν το θάνατο οι Αραβες και οι Ελληνες; Τι είδους εσχατολογικές εμπειρίες μοιράζονταν; Οι συντελεστές της παράστασης έχουν ως αφετηρία την «Αλκηστη» του Ευριπίδη από τη μια, τις αφηγήσεις της Σεχραζάτ στις «Χίλιες και μία νύχτες» από την άλλη, αντλώντας έμπνευση από τα έργα αυτά. «Δανειζόμαστε αποσπάσματα από αυτά τα έργα προκειμένου να δημιουργήσουμε συγκρίσεις, να επισημάνουμε τις ομοιότητες ή τις διαφοροποιήσεις. Πρέπει, όμως, να έχουμε στο νου ότι από τη μία έχουμε θέατρο και από την άλλη έχουμε παράδοση. Θα ήταν λάθος μια σύγκριση ως όμοια του αρχαιοελληνικού θεάτρου, απ’ όπου συλλέγουμε και αξιοποιούμε τα στοιχεία τα σχετικά με το θρήνο με την αραβική παράδοση των ''Χιλίων και μίας νυχτών'' και την απαγγελία ορισμένων Αράβων ποιητών», εξηγεί στον «ΑτΚ» η θεατρολόγος και σκηνοθέτρια Τζένη Αρσένη, η οποία υπογράφει τη σκηνοθεσία και συνυπογράφει, μαζί με την Ιωάννα Καραμάνου, τη δραματουργία...