Το αρχαίο δράμα και η αραβική παράδοση: κοινές αισθητικές αναφορές με επίκεντρο τον θρήνο. Διατηρώντας τα πολιτισμικά στοιχεία του κάθε λαού ξεχωριστά, παρουσιάζουμε τη σύγκλισή τους σε μια ενιαία δραματουργία. Στον δικό μας μύθο, μία φορά τον χρόνο εκείνοι που έφυγαν από τη ζωή πηγαίνουν στους θνητούς για μοιραστούν μαζί τους τις πιο όμορφες μουσικές με αντάλλαγμα τις ιστορίες τους – γιατί στον κόσμο των νεκρών όλοι παίζουν μουσική. “Και το δικό μου τέλος ας συνοδεύει μουσική, τίποτα άλλο δεν επιθυμώ”, αναφωνεί η Άλκηστη καθώς οδεύει προς τον θάνατο. Οι “Αιώνιοι Μουσικοί” θα ζητήσουν την ιστορία τους και, με την άφιξη του Άδμητου και του Χορού, θα παρακολουθήσουμε τον τελετουργικό θρήνο. Στον απόηχο του θρήνου, μοιρολόγια γυναικών θα μας ταξιδέψουν στις Χίλιες και μια Νύχτες, όπου μία ακόμα γυναίκα του Σεΐχη οδηγείται στην τελευταία της κατοικία. Μέσα από αυτές τις γυναίκες θα ξεπηδήσει η Σεχραζάντ που με το θάρρος της θα μεταστρέψει την τραγική μοίρα όλων των γυναικών. Ο έρωτας, ο θάνατος, η μουσική: κοινή γλώσσα, κοινές αναφορές για τους δύο αυτούς λαούς, για όλους τους λαούς.
Cookies αναγκαία για τη λειτουργία της ιστοσελίδας. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies απόδοσης (analytics) για τη βελτίωση της εμπειρίας του επισκέπτη χωρίς να τον ταυτοποιούν. Ενημερωθείτε εδώ.
Cookies από υπηρεσίες/ιστοσελίδες που συνδέονται με την ιστοσελίδα μας. Εφαρμόζεται η δική τους πολιτική cookies. Ενημερωθείτε εδώ.