Μετά την άλωση της Τροίας, η βασίλισσα Εκάβη και άλλες Τρωαδίτισσες περιμένουν τα ελληνικά καράβια για να μεταφερθούν σαν σκλάβες στην Ελλάδα. Ένα άσχημο όνειρο που βλέπει η βασίλισσα της Φρυγίας δεν αργεί να βγει αληθινό. Οι Έλληνες θυσιάζουν την κόρη της Πολυξένη στον τάφο του Αχιλλέα, ενώ παράλληλα φέρνουν νεκρό τον μικρό της γιο Πολύδωρο, που η ίδια είχε δώσει στο βασιλιά Πολυμήστορα για ασφάλεια. Τότε η Εκάβη μεταβάλλεται σε μια αδυσώπητη Ερινύα. Με τη σιωπηρή συμφωνία του εχθρού της Αγαμέμνονα, εκδικείται τον Πολυμήστορα, τυφλώνοντας τον και σκοτώνοντας τα παιδιά του. Ο τραγικός ποιητής επιδίδεται σε μια ψυχογραφική κατάδειξη των συμπτωμάτων που παρουσιάζει ο ανθρώπινος ψυχισμός όταν οι δραματικές συνθήκες τον πιέζουν εξουθενωτικά, ενώ έμμεσα καταγγέλλει την ιστορική ανακύκλωση της ανθρώπινης βίας που διαιωνίζεται με τους πολέμους και τις αυταρχικές σκοπιμότητες των νομοτελειών.