Μια ατμόσφαιρα πνιγηρή, κυνική, τραγική και συμβολική περιβάλλει το μύθο του 'Καμίνο Ρεάλ'. Ο συγγραφέας παρουσιάζει έναν συμβολικό κόσμο ονείρου και ιστορίας, ανακατεμένο με την πραγματικότητα. Δούκες και Καζανόβες, λόρδοι και βαρώνοι, ονειροπόλοι και ρεαλιστές και πάνω απ' όλα, η αιώνια βία του υποκόσμου. Ανθρώπινες σκιές σε μια ατμόσφαιρα τελετουργικής παράκρουσης, που κινούνται μέσα σε στενά περιθώρια ζωής, χωρίς ελπίδες. Καμιά εξέλιξη ή κάθαρση, μόνο μια σπαρακτική εξομολόγηση και δράση πέρα από τη λογική. Μια πεσιμιστική αναφορά πάνω στην απόγνωση, στο κοινωνικό και ψυχικό αδιέξοδο, στη χαμένη αγνότητα, στην Αμερική της παρακμής, όπου τα όνειρα συντρίβονται και κυριαρχεί ο εξευτελισμός των ανθρώπινων αξιών.