Η δράση της τραγωδίας τοποθετείται χρονικά στο σημείο που τελειώνει η τραγωδία του Αισχύλου 'Επτά επί Θήβας'. Ο Πολυνείκης, δεύτερος γιος του Οιδίποδα, εκστρατεύει εναντίον της Θήβας για να διεκδικήσει το θρόνο από τον αδερφό του Ετεοκλή. Τα δυο αδέρφια αλληλοσκοτώνονται και ο Κρέοντας, θείος τους και αδερφός της Ιοκάστης, γίνεται βασιλιάς της Θήβας. Η πόλη κλονίζεται από εσωτερικές ταραχές κι ο Κρέοντας, πιστεύοντας πως εκτελεί το καθήκον του απέναντι στην πολιτεία, απαγορεύει την ταφή του Πολυνείκη, που με ξένο στρατό είχε έρθει σαν εχθρός ενάντια στην πατρίδα του. Τότε η Αντιγόνη, κόρη του Οιδίποδα και αδερφή τους, παρακινημένη από αδερφική αγάπη κι από σεβασμό προς τους νεκρούς, παραβαίνει την εντολή του Κρέοντα, αντίθετα με την αδερφή της Ισμήνη που συμβιβάζεται από φόβο, θάβει το νεκρό και καταδικάζεται σε θάνατο. Ο Σοφοκλής θέτει το ερώτημα αν οι άγραφοι νόμοι, που θεμελιώνουν την ηθική υπόσταση μιας κοινωνίας, μπορούν να έχουν μεγαλύτερο κύρος από τους γραπτούς νόμους της Πολιτείας. Η σύγκρουση ανάμεσα στον Κρέοντα και την Αντιγόνη παίρνει τις διαστάσεις διπλής τραγωδίας. Οι δυο αντίπαλοι αρνούνται να συμβιβαστούν, γιατί καθένας τους ενεργεί υπακούοντας σ' ένα δικό του χρέος, που το πιστεύει αλάθητο και με καθολική ισχύ.