Το θέμα της παράστασης είναι η Τρίτη ηλικία, ένα από τα πιο παραγκωνισμένα θέματα της εποχής μας. Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 η κοινωνία μας απομόνωσε τα ηλικιωμένων άτομα και τα αντιμετώπισε ως αντικείμενα πειραματισμών ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος. Ένα είδος reality show με ασαφείς κανόνες, όπου είναι αδιάφορο αν ο νικητής θα πεθάνει και πότε. Η παράσταση δίνει μια μοναδική ευκαιρία στον θεατή να γίνει μάρτυρας αυτού του 'ζωολογικού κήπου'. Δε βασίζεται σε κάποιο ήδη υπάρχον θεατρικό κείμενο. Αντίθετα, το 'κείμενο' της παράστασης προέκυψε από αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών, τους οποίους στη συνέχεια επεξεργάστηκαν και κατέγραψαν. Όπως θα διέκρινε ένα εξασκημένο μάτι, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δένονται συνήθως μα άψυχα αντικείμενα, στα οποία δίνουν ένα κομμάτι της ψυχής τους. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, οι ηθοποιοί χρησιμοποίησαν κάποια αντικείμενα στους αυτοσχεδιασμούς τους, που αποτελούν μέρος της ιστορίας τους αλλά και της ίδιας της ψυχής τους. Η παράσταση ζωντανεύει επί σκηνής μια μέρα από τη ζωή τριών συνταξιούχων που ζουν σε ένα διαμέρισμα στη Ρίγα, ανάμεσα σε αντικείμενα που τους συντρόφευαν μια ολόκληρη ζωή.