Είναι ο πρώτος μεταφραστής του Φραντς Κάφκα αλλά και άλλων κεντροευρωπαίων, κυρίως, συγγραφέων στην Ελλάδα. Ανήκει στην πλειάδα των λογοτεχνών της γενιάς του μεσοπολέμου με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Γεννήθηκε το 1904 στην Επανομή και πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1990 στη Θεσσαλονίκη. Τα κείμενά του υπέγραφε πάντοτε ως Δημ. Στ. Δήμου. Ολοκληρωμένο το ονοματεπώνυμό του: Δημήτριος Σταύρου Δήμου. Το 1922 φεύγει για σπουδές φαρμακευτικής στο Μάρμπουργκ, οι σπουδές του όμως ολοκληρώνονται στο Γκρατς (1923-1928), ενώ παίρνει το πτυχίο του φαρμακοποιού το 1931 από το ίδιο πανεπιστήμιο. Το 1939, προσελήφθη στην Μπάγερ, στο υποκατάστημα Θεσσαλονίκης και από αυτό αποσπάστηκε στην Αθήνα, το 1950, ως διευθυντής του επιστημονικού τμήματος της ίδιας εταιρίας μέχρι το 1972, που συνταξιοδοτήθηκε. Συστηματικές δημοσιεύσεις μεταφράσεών του έχουμε από το 1934. Το 1954 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Συρόπουλου η μετάφραση του έργου του Ρίλκε Σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε. Του Ράινερ Μαρία Ρίλκε κυκλοφόρησαν ακόμα σε βιβλία οι μεταφράσεις του: Ελεγείες του Ντουΐνο (1975) και Το τραγούδι της αγάπης και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε, μετά τον θάνατό του (1991), από τις εκδόσεις Χειρόγραφα. Το 1983 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κωνσταντινίδη επιλογή από το ποιητικό έργο του Γκέοργκ Τρακλ Ποιήσεις (δεύτερη έκδοση Ροδακιό, 1993), που κι αυτόν πρωτοπαρουσίασε στην Ελλάδα το 1950, όπως και τον Πάουλ Τσέλαν το 1959, στα περιοδικά Μορφές και Διαγώνιος, αντίστοιχα. Το 1985, από τις εκδόσεις Νέα Πορεία κυκλοφορεί Ο Λεπρός του Ρούντολφ Κάσνερ, ενώ το 1986 τα Μικρά δράματα και πρόζες του Ούγκο φον Χόφμανσταλ. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορεί μετά τον θάνατό του, το 1993, η τραγωδία του Ράινχαρντ Γκαίρινγκ Ναυμαχία. Το Ονειρολόγιό του άρχισε να γράφεται το 1942, διακόπηκε για κάποιο διάστημα και ξανασυνεχίστηκε από το 1963 κι ύστερα για άλλα είκοσι χρόνια.