in English
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
in English
Νέα - Δελτία Τύπου
Αρχική
Νέα - Δελτία Τύπου
Η ηθοποιός Νατάσα Δαλιάκα μιλά για την παράσταση «Ντετέκτιβ» (2/3/2022)
Στις πρόβες για τον ντέτεκτιβ του ΚΘΒΕ, Σάββατο απόγευμα στην
Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών
, εισβάλω αναζητώντας τους χαρακτήρες του
Πήτερ Σάφερ
... Καθώς λατρεύω να παρατηρώ το χτίσιμό τους, τη γένεση της θεατρικής πράξης, κάθομαι παρακείμενα της
Έφης Δρόσου
και των συνεργατών της ζητώντας τους, για τις ανάγκες μια πρώτης ερασιτεχνικής φωτογραφικής καταγραφής με το κινητό μου (ο Τάσος Θώμογλου θα φωτογραφίσει επίσημα το προσεχές διάστημα), να αφήσουν τα πρόσωπα να φανούν...Δεν είναι μόνον οι κωμικοτραγικές συσπάσεις των ρόλων, που θέλω να αποκαλυφθούν... Είναι κι όλη η μαγεία της έκφρασής τους, στις σιωπές, τις παρατηρήσεις, τις παύσεις, το ξανά και πάλι πέρασμα απ' την αρχή, το επί σκηνής στήσιμο γύρω από ένα τραπέζι γραφείου εποχής... Με το πέρας του έργου, συνομιλώ με την
Νατάσα Δαλιάκα
, που υποδύεται την
Μπελίντα
.
Όμως, για να γίνει αντιληπτή η συνάντησή μας, προαπαιτούμενο είναι να γνωρίσετε κι εσείς τη ιστορία του
ντετέκτιβ
.
Η υπόθεση
Η Μπελίντα διασχίζει τους δρόμους της πόλης και ξοδεύει τον χρόνο της σε άσκοπους περιπάτους. Την ίδια ώρα, ο σύζυγός της, τρελαμένος από τη ζήλια, αναθέτει σε έναν ντετέκτιβ την παρακολούθησή της. Ένας εκκεντρικός τύπος την ακολουθεί σε όλες τις διαδρομές της… ή μήπως τον ακολουθεί εκείνη; Οι δυο τους, αναπτύσσουν μια παράδοξη, σιωπηλή σχέση.
Μέσα από μια απλή κωμική ιστορία έρωτα και απιστίας, ο Πήτερ Σάφερ, χρησιμοποιώντας στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος και φάρσας, δημιουργεί ένα έργο που υπονομεύοντας τις κοινωνικές συμβάσεις, ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και την κοινωνική σάτιρα.
H κουβέντα μας
- Τί αναζητά ο ντέτεκτιβ... τι ψάχνει να μας καταδείξει μ' αυτό το έργο; Τι θα εντοπίσει ο θεατής ερχόμενος στην παράστασή σας;
Εν αρχή, αποζητάμε την «ελαφράδα» του, αφού λίγο-πολύ, όλοι την έχουμε ανάγκη.
Ο ντέτεκτιβ, είναι μια κωμωδία, που έχει όμως τη δυνατότητα, ν’ αναδεικνύει προβληματικές και ζητήματα, να φωτίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, και τις περιπέτειες των χαρακτήρων, κοινωνικά φαινόμενα, ισορροπίες και συμπεριφορές με τρόπο ουσιαστικό και βαθύ.
Σε πρώτο επίπεδο είναι ένα ανάλαφρο έργο που ταυτόχρονα γίνεται καταγγελτικό, μπορεί και φωτίζει αθέατες πτυχές καταστάσεων, και τελικά, την ίδια στιγμή που σε διασκεδάζει, σε νουθετεί και βρίσκει τις λύσεις ακόμη κι σ’ αγεφύρωτα τέλματα.
Η Μπελίντα
Είναι μια γυναίκα της εποχής της… Κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1960, στο Λονδίνο. Ζει, νεαρή κι η ίδια, την επανάσταση των νέων απ’ τον συντηρητισμό και τον επιβαλλόμενο καθωσπρεπισμό, που αποζητούν νέους τρόπους έκφρασης και επικοινωνίας συνύπαρξης. Ένα πλάσμα που διεκδικεί τον ζωτικό της χώρο για να υπάρξει εν τη ελευθερία της. Μιαν ελευθερία όμως, που δεν θα κατακτηθεί με απόρριψη προς το κοινωνικό της περίγυρο ή εις βάρος τρίτων. Η Μπελίντα θέλει να είναι ελεύθερη μέσα απ’ τον πλησίον, μαζί με τον πλησίον.
Έχει έναν αφοπλιστικό και λιγάκι αφελή θα έλεγα τρόπο να βλέπει τη ζωή. Διακατέχεται από μια παιδιάστικη αθωότητα κι έχει τον τρόπο της να φυλά όλα όσα τις χρειάζονται και να πετά ότι την βαραίνει. Όπως λόγου χάρη οι άπειρες κοινωνικές συμβάσεις στις οποίες αρέσκεται να την πνίγει ο ίδιος της ο σύζυγος. Ένα τύπος κολλημένος στην τάξη του και τους νόμους της. Η Μπελίντα, όμως, υποφέρει εξ’ αιτίας όλων αυτών, και καθώς είναι αυθεντική, αντιτίθεται ποικιλότροπα και τελικά κάνει ό,τι θέλει.
Το ζευγάρι
Το έργο βρίσκει το ζεύγος, σε μια κομβική για την σχέση τους στιγμή. Εκείνος την πιέζει να υπακούσει κανόνες και κανονικότητες. Θέλει να της επιβληθεί, να της βάλει που λέμε «τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι». Εκείνη πάλι, με τη διάχυτη εφηβική της επαναστατικότητα, αρνείται να του δώσει δικαιώματα για να την… «καλουπώσει». Η αλήθεια είναι πως, τον αγαπά. Διαφορετικά δεν θα επέμενε να βρουν μια λύση. Δεν θα έκανε εμφάνιση – έκπληξη στο γραφείο, δε θα καθόταν να του μιλήσει, δε θα πειραματιζόταν σε «όρκους σιωπής» (αν και πιστεύω πως αν δεν «λειτουργήσει» θα το απορρίψει κι αυτό). Ο άνδρας της δεν την γνωρίζει πραγματικά. Τώρα καλείται να την μάθει, μέσα απ’ τη σιωπή θα ειπωθούν οι αλήθειες της.
Προς το παρόν, εκείνο που την «ζορίζει» συμπεριφοριστικά, είναι, όπως εξάλλου και του καταμαρτυρεί, ότι την βάζει μόνιμα κατηγορούμενη για τους τρόπους και τις πράξεις της σε ένα εδώλιο. Κάτι έχει να τις προσάψει πάντα, και νοιώθει πως δεν είναι αρκετή για κείνον, νοιώθει ότι την απορρίπτει. Κι εκεί του «γυρνάει την πλάτη». Όσο για την σχέση που αναπτύσσει με το τρίτο πρόσωπο είναι «βαλβίδα αποσυμπίεσης» που της επιτρέπει να ξαναγυρνά στον εαυτό της, γνωρίζοντας την νέα της πλευρά που μέσα απ’ την καινούρια σχέση ανθίζει. Η συναρπαστική βόλτα τους είναι στον ίδιο της τον εαυτό που ελεύθερα νοιώθει, δρα και συλλογάται. Όταν τα πράγματα φθάνουν στο δια ταύτα, όταν το εκκολαπτόμενο ειδύλλιο τείνει να πάρει σάρκα και οστά, κάνει πίσω, γιατί εκεί ακριβώς, συνειδητοποιεί ότι δεν αποζητά κανένα τρίτο πρόσωπο στη ζωή της αλλά απλά και μόνο τη ζωή της.
Μπελίντα - Τζούλιαν
Ιδιαίτερη σχέση, όμορφη, με τρυφεράδα μεγάλη. Οι δυο τους μάλλον μοιάζουν σαν δυο παιδιά που παίζουν, σαν δυο έφηβοι που ο ένας κατανοεί τον άλλον, παρά σαν εραστές. Το λέει και ο Σάφερ στο έργο «όταν είμασταν βωβοί καλύτερα καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλον».
Πιστεύω ότι ο ντέτεκτιβ την ερωτεύτηκε. Εγκαταλείπει βέβαια κάθε προσπάθεια, όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν ισχύει αμφίδρομα το ίδιο. Υποχωρεί ιπποτικά και την αφήνει να ξαναφτιάξει τον γάμο της. Ίσως να ερωτεύεται και την προοπτική, για πρώτη φορά, αυτός που υπήρξε για χρόνια το αθέατο «δημόσιο μάτι» που τρέφονταν απ’ τις ζωές των άλλων, να δημιουργήσει προσωπική ζωή. Μέσα απ’ το βλέμμα της Μπελίντα, παύει να είναι ο στερεοτυπικά ξένος, ο διαφορετικός, ο Έλληνας, ο Ντέτεκτιβ…
Του δίνει την υπόστασή του όταν μετά τις δικές του παρακολουθήσεις αρχίζει κι εκείνη να τον ακολουθεί. Να κοινωνεί πράγματα που του αρέσουν, να τον αφήνει να διαμορφώνει ο ίδιος τη βόλτα στη ζωή… Για πρώτη φορά στα χρονικά της ζωής του τζογάρει κι εκείνος και όχι εκ του ασφαλούς. Όχι καλυμμένα… Αποκαλύπτεται, βγαίνει μπροστά, είναι ορατός, συμμετοχικός… Υπάρχει! Και μάλιστα σε μια εποχή που οι άνθρωποι είχαν το δικαίωμα να εξαφανίζονται ακόμα, μες το πλήθος…
Ο Σάφερ και οι ρόλοι του
Ο συγγραφέας, αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες του μ’ αγάπη!
Ακόμη και στον αυστηρό κι άκαμπτο Τζάρλς, που ζει για να βάζει κανόνες, βλέπουμε ότι κάπου τον δικαιολογεί. Και ναι μεν υπογράφει μια ερωτική κομεντί, όμως στη δεύτερη ανάγνωση, χτίζει ήρωες με βαθιά συναισθήματα, μέσα απ’ τα οποία εκδηλώνονται οι συνθήκες του κοινωνικού ιστού.
Ο ντέτεκτιβ πάλι κατανικά την προσωπική του πείνα για ανθρώπινη επαφή και ολοκλήρωση μέσα απ’ τον άλλον. Να γιατί επιδίδεται στο φαγητό και κυρίως στα γλυκά που λατρεύει. Είναι το υποκατάστατο του για την αγάπη. Του λείπει η επαφή, η τρυφεράδα, το μοίρασμα, το νοιάξιμο το εγώ μέσα απ’ το εμείς. Τουλάχιστον την εποχή εκείνη του ΄60 οι άνθρωποι αποζητούσαν ο ένας τον άλλο, ακόμη κι αν ζήλευαν ή καταδίωκαν για αυτοεπιβεβαίωση… Σήμερα δυστυχώς τρώνε τα σωθικά τους, μόνοι, «αραγμένοι» στην πολυθρόνα της βαρεμάρας του εγώ, μιας κι όλα έρχονται στο πιάτο των «μέσων κοινωνικής δικτύωσης».
Περισσότερα
Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης 27/02/2022
Επιστροφή