Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια…Δεκαετίες πριν… όταν η Ναυσικά Γκράτσου δεν είχε ακόμη… Νησί κι όταν η Πολυξένη Σπυροπούλου, μαθήτρια Λυκείου στην πρώτη τάξη, δεν ήταν ηθοποιός ούτε σκηνοθέτιδα κι όμως… πρωταγωνιστούσε στη Φαύστα! ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ο ενδιάμεσος χρόνος της γνωριμίας εκείνη; Ίσως! Και πάντως για την «ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ», του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, που ανεβαίνει απ’ το ΚΘΒΕ, σε λίγες ημέρες, εν αρχή διαδικτυακά απ’ την επίσημη ιστοσελίδα του, ξανασυναντήθηκαν προ ημερών, στο «ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΝΑΥΣΙΚΑΣ» ραδιοφωνικά απ’ τη συχνότητα του FM 100.
-Έχουμε περιέργεια για τα πάντα και εν αρχή, για το ίδιο το έργο… Εγώ τώρα, απ ‘ τη μια θα ικανοποιήσω την περιέργειά σας, από την άλλη όμως, θα αφήσω κι ένα μεγάλο μέρος της να εκκρεμεί, γιατί μ’ αρέσει το μυστήριο σαν αίσθηση και γιατί και για μας κάποια πράγματα είναι πρωτόγνωρα και ακόμη δεν έχουμε απαντήσεις. Αναφορικά με το ίδιο το έργο, πρόκειται για συλλογή ποιημάτων, που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος, σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του, και έπειτα, αποτέλεσαν ένα μπουκέτο θα λέγαμε, απ’ όλα τα άνθη των διαφορετικών στιγμών. Αυτή του η ποιητική συλλογή, κατά τη γνώμη μου, εμπεριέχει πολύ και το δικό μας παρόν και με εκφράζει απόλυτα προσωπικά πολύ. Είναι ένα κείμενο που και γω ακουμπώ σε στιγμές δύσκολες, είναι κάτι λίγο σαν Ευαγγέλιο. Όλοι μας φθάνουμε κάποτε στα όριά μας και τότε, καλούμαστε να τα ξεπεράσουμε. Να υπερβούμε τις αντοχές, και τους θυμούς και τις υπομονές μας. Κάπου πρέπει να στραφούμε λοιπόν. Ο ένας στον άλλον και σε πολύ πυρηνικά κομμάτια του εαυτού μας, οπότε, επειδή αυτό το κείμενο αγγίζει και τον δικό μου πυρήνα, έτσι και το πρότεινα στο ΚΘΒΕ.
-Και το δέχθηκε το ΚΘΒΕ… Ήταν μια τιμητική πρόσκληση του διευθυντή του, κ. Νίκου Κολοβόυ προς εμένα για κάποια ανάθεση και να προτείνω κάτι που αγαπάω. Η πρόταση ήταν αυτή κι έγινε δεκτή με πολύ εμπιστοσύνη οπότε και χαίρομαι πολύ που πραγματικά εργάζομαι πάνω σε κάτι που με εκφράζει βαθιά, γιατί έτσι συμβαίνει και αβίαστα όλη η λειτουργία, αλλιώς δεν μπορεί να εμψυχωθεί οργανικά στην τέχνη ένα υλικό, αν δεν γίνεται αβίαστα και με αγάπη.
-Βλέπω ότι είναι ένα πολυπρόσωπο έργο… φαντάζομαι ότι και πίσω απ’ τον πολυπληθή θίασο θα συνεργάστηκες και μια σειρά άλλων ειδικοτήτων… Όλο αυτό, στη φάση της πανδημίας, πώς γίνεται; Αυτό ήταν και για μάς μια εμπειρία εξερεύνησης και ένα βήμα για το πως μπορούμε να κρατήσουμε το θέατρο ζωντανό κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Είναι σύνθεση μονολόγων. Έχουμε απ’ την ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, κάποιους μονολόγους του Αγαμέμνονα, της Περσεφόνης, του Ορέστη της Ιφιγένειας του Φιλοκτήτη κτλ, και κάποιους στίχους απ’ το «Όταν έρχεται ο ξένος», καθώς και κάποια κομμάτια απ’ τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος», που χρησιμοποιούμε ως χορικό. Η όλη δομή της παράστασης θυμίζει δομή αρχαίας τραγωδίας, καθώς έχουμε την έναρξη ως χορικό με όλους μαζί Από κει και πέρα έχουμε τα επεισόδια που εκτυλίσσονται ως μονόλογοι απ’ τους πρωταγωνιστές. Κάπου στη μέση συμβαίνει η παράβαση σαν ένα χορικό και προς το τέλος έχουμε την έξοδο, με χορικό επίσης. Οπότε παρακολουθούμε μονολόγους, μοναχικούς ανθρώπους, που έρχονται να αποκαλύψουν τις πληγές τους, να λυτρωθούν απ’ αυτές και να καλέσουν κι άλλους σ’ αυτό το ταξίδι υπέρβασης γιατί προσπαθούμε να εμψυχώσουμε μια ποιητική εμπειρία μέσα απ’ όλο αυτό. Όλοι οι ήρωες που εκφράζονται ως αφηγητές, και κουβαλούν τη δική τους μαρτυρία, κουβαλούν και την προσωπική τους δόνηση και θέλουν να απελευθερωθούν από όλους τους φραγμούς τους. Κάτι που έχουμε πολύ ανάγκη και τώρα.
-Ίσως γιατί βιώνουμε την εποχή της αλήθειας… Για αλήθειες μιλάμε.. όσο δύσκολο κι αν είναι… Μ’ αρέσει πολύ αυτό που λες, εκφράζει τόσο εμένα όσο και την παράστασή μας. Έτσι εμψυχώνουμε και όλη τη δράση και τη λειτουργία και όλα αυτά τα κείμενα. Πρόκειται για δραματικούς μονολόγους, που πραγματικά τους έχουμε προσεγγίσουμε πάρα πολύ προσωπικά, πολύ βιωματικά, μιας και μόνο τελικά η βαθιά μας αλήθεια μπορεί να γίνει οικουμενική. Εάν προσπαθούμε να καμωθούμε ή να κρύψουμε πράγματα δεν οδηγεί πουθενά. Η πολύ προσωπική αλήθεια είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει σε ένα οικουμενικό ταξίδι στο να φτιάξουμε μια ελεύθερη κοινότητα πια. Αυτό είναι που καλούμαστε να κάνουμε.
-Πραγματικά ζω για να δω αυτή τη μέρα, όπως και την Τέταρτη Διάσταση που μας προτείνεις. Αλήθεια πότε θα μπορέσουμε να την παρακολουθήσουμε στο διαδίκτυο εν αρχή, λόγω συνθήκης; Εμείς να πούμε ότι αυτή τη βδομάδα, έχουμε τη δική μας πρεμιέρα. Θα το πω πρεμιέρα γιατί έτσι έχουμε μάθει να το λέμε εμείς στο θέατρο. Θα είναι μια πρεμιέρα, όπου στη θέση των θεατών θα είναι οι κάμερες. Εμείς είμαστε κάπως εξοικειωμένοι αυτή τη στιγμή με αυτό το υλικό της κάμερας, γιατί ξεκινήσαμε διαδικτυακά τις πρόβες, οπότε η συνθήκη της κάμερας, και του να είναι ο καθένας στο χώρο του και να επικοινωνεί μέσω κάμερας, με συναδέρφους, μπήκε και στην συνθήκη της παράστασης. Στην παράσταση πια αναπαριστούμε ο κάθε ήρωας τη δική του μοναξιά, σαν να έρχεται με το καβούκι του με το σπιτάκι του, να στοιχειώνει τα όνειρα του ποιητή και να τον βρίσκει μέσα απ’ την ενέργειά του…. Είτε αυτή είναι ψυχική ή σωματική (γιατί δουλέψαμε πολύ ολιστικά), είτε και ψηφιακή ενέργεια, αυτά τα vibes που λέμε. Οπότε από κει και πέρα εμείς ολοκληρώνουμε το υλικό, βιντεοσκοπείται απ’ το συνεργείο του ΚΘΒΕ. Φεύγει απ’ τα χέρια μας, με πολύ αγάπη και περνάει στην επεξεργασία. Μετά θα διατεθεί στη σελίδα του ΚΘΒΕ για δωρεάν προβολή. Ακριβή ημερομηνία ως εκ τούτου δεν μπορώ να δώσω, δεν είναι εξάλλου ο τομέας μου. Εγώ ξέρω ότι σύντομα θα έχουμε τις πρεμιέρες μας.
-Μακάρι κι εμείς να ήμασταν στην πρεμιέρα και να καθόμασταν στη θέση μιας κάμερας.. μακάρι να ανοίξουν οι αίθουσες και να μπορούμε να βλέπουμε θέατρο… Ανυπομονούμε όλοι για αυτό. Το θέατρο είναι μια ζωντανή διαδικασία. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει ή να υποκαταστήσει αυτή την πολύ ζωντανή επικοινωνία και την αλληλεπίδραση μεταξύ κοινού και ηθοποιών. Παρ’ όλ’ αυτά, εμάς το συναίσθημά μας εκείνη τη στιγμή, γιατί συναίσθημα μοιράζεσαι με το θέατρο και με την ποίηση και με τη μουσική, νομίζω ότι θα είναι τόσο αυθεντικό που κάτι θα περάσει και στα μάτια και στις ψυχές των θεατών έστω και στη μοναξιά τους στον καναπέ στην οθόνη κτλ Για μένα μια παράσταση τουλάχιστον αυτές που οραματίζομαι και δημιουργώ δεν είναι αν είναι καλή ή κακή. Λειτουργεί στην καρδιά σου ή όχι; Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και έχουμε να βρούμε κάθε φορά ένα ταξίδι να το ανακαλύψουμε και επικοινωνήσουμε πνευματικά με τον θεατή