Σαν παλιά κασέτα... από κείνες τις πλαστικές με την περιβολή από τριζάτη ζελατίνα, που σαν τις αγοράζαμε από δισκάδικα σε δραχμές από αποταμιευμένες ευτυχίες κουμπαρά, και μας φαινόταν κόσμοι ολόκληροι έτσι καθώς άστραφταν γνησιότητα στα αγρατζούνιστα κουτιά τους, καθώς για ταινία ασφαλείας είχαν τα χρόνια της αθωότητάς μας, κι ονειρευόμασταν γεμάτοι βεβαιότητα και την πίστη στους εαυτούς μας πως θα τις εγγράψουμε με τα ομορφότερα τραγούδια που η ψυχή λέει όταν ... βρεθεί με «αδερφή ψυχή»... «το άλλο της μισό»...οι ζωές μας..
Με τα χρόνια, οι επανεγγραφές, τα λόγια που πήγαν κι ήρθαν μπρος - πίσω, τα πάθη και τα λάθη μας, οι πληγωμένοι εγωισμοί, οι αγωνίες, οι ανατροπές, οι ευθύνες, οι συμβιβασμοί, χάλασαν τη μορφή της...
Ξεχαρβαλωμένη, σαν τις αντοχές μας, χαλασμένη απ' τις υπομονές μας, φθαρμένη απ' τις συγνώμες μας, δύσκολα ξαναγράφει ιστορία... Μοιάζει λίγο - πολύ όπως την αποτύπωσε εικαστικά η Σιμώνη Γρηγορούδη, για να περιληφθεί στο Πρόγραμμα του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ» που η συνθήκη επιβάλλει ομοίως με τις προβολές του, διαδικτυακή κυκλοφορία σε λίγες μέρες απ' την ιστοσελίδα του ΚΘΒΕ.
Κοιτάζοντάς την, εστιάζω στην ταινία της: «κόκκινη κλωστή δεμένη», σκέφτομαι... Πόση ανάγκη έχουμε άραγε το παραμύθι να μας κρατάει ζωντανούς; H απάντηση στο έργο που συνέγραψαν ο ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ και η ΦΑΝΚΑ ΡΑΜΕ και σκηνοθετεί στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών ο Μιχάλης Σιώνας με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Σαμψαλάκη τη Λίλα Βλαχοπούλου και τον Στέφανο Πίττα.