Συνομιλούν με τη δημοσιογράφο Μαίρη Βενέζη στην εκπομπή «ΜΠΛΕ ΣΑΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ» για τη «ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ» του Γιάννη Ρίτσου που αυτό τον καιρό είναι διαθέσιμη με ελεύθερη πρόσβαση για το κοινό, απ' την ιστοσελίδα και τα podcast του ΚΘΒΕ.
Κύριε Χρυσικάκο, πώς έγινε η επιλογή του έργου; Εδώ και πολύ καιρό συμιλώ με την κόρη του Ρίτσου, την Έρη γι’ αυτό. Είναι κάποια χρόνια που θέλω να το παίξω στο θέατρο. Πιστεύω ακράδαντα, ότι τόσο μεγάλες καταστάσεις που υπάρχουν στο κορυφαίο αυτό μονόλογο του Ρίτσου, είναι πέρα από φύλο, πέρα από ηλικία, πέρα από οτιδήποτε….
Γι’ αυτό και επιλέξατε να ερμηνεύσετε ο ίδιος τη γυναίκα με τα μαύρα; H οποία -αλήθεια- τί συμβολίζει; Συμβολίζει όλη την εμπειρία πιστεύω, ενός ανθρώπου που έχει περάσει από πάρα πολλά και δεν φοβάται να δείξει τις αδυναμίες, ακόμη και τις πληγές του…αυτό δείχνει μια ωριμότητα όπως λέω και στο σημείωμα : Το κλάμα είναι λυτρωτικό, είναι ελευθερία! Αυτός που δεν ντρέπεται να εκτεθεί και να αφήσει τα συναισθήματά του να εκφραστούν πιστεύω είναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αυτό το βλέπουμε και στην γυναίκα αυτή που αφήνει στη διήγηση τον εαυτό της απόλυτα ελεύθερο να δείξει τις ρωγμές μέσα της και συνάμα το μεγαλείο που έχει.
Συνάμα ακούγεται η φωνή του ίδιου του ποιητή του Γιάννη Ρίτσου. Γιατί θελήσατε να τον εντάξετε; Νομίζω είναι μεγάλη τιμή να ακούγεται η περιγραφή του έργου απ’ τον ίδιο … είναι οι περιγραφές… γιατί είναι και στην αρχή και στο τέλος. Είναι τεράστια τιμή… δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και οριοθετεί και το όλο εγχείρημα…
Η παράσταση μεταδίδεται αρχικά ως ακρόαμα από τα podcast του Κρατικού Θεάτρου . Στη συνέχεια, αν οι υγειονομικές συνθήκες το επιτρέψουν θα υπάρξει και θεατρική παράσταση; Αυτό είναι μέσα στα σχέδια. Αυτή τη στιγμή, να σας δώσω και μια είδηση, κάνουμε πρόβες για το καλοκαίρι, όντας η τρίτη παραγωγή του ΚΘΒΕ, για να παρουσιάσουμε το «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» του Ο’ Νηλ, σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου. Η Βέρα η Κρούσκα και εγώ ερμηνεύουμε τους δύο βασικούς ρόλους. Είμαστε στο στάδιο των προβών τις μέρες αυτές, πρόβες απ’ αυτές που επιτρέπονται με test covid κάθε εβδομάδα και αυστηρή τήρηση των υγειονομικών μέτρων και κανόνων.
Γιατί καταφεύγει ο ποιητή στην διαλεκτική της υποκριτικής; Το έχει κάνει πολλές φορές. Ιδιαίτερα στην «Τέταρτη Διάσταση», που εντάσσεται και η «Σονάτα του Σεληνόφωτος», νιώθει την ανάγκη της θεατρικής αφήγησης… Το χρειάζεται γιατί, το θέατρο έχει μια φοβερή οικονομία σκηνική, και οικονομία λόγου και νομίζω το θέλει ο ποιητής να μιλήσει με τον τρόπο τον θεατρικό τον ελλειπτικό, που βεβαίως είναι και ο ποιητικός τρόπος γραφής ο ελλειπτικός λόγος… το κάνει σε πάρα πολλά έργα του: Ορέστης, Ελένη, Αγαμέμνονας …είναι πολλοί οι μονόλογοι του Ρίτσου που χρησιμοποιεί μ’ αυτόν τον τρόπο.
Το φεγγάρι έχει την καίρια θέση του στη Σονάτα όπως ήδη δηλώνεται από τον τίτλο ακόμη… Ποια η συμβολή του στην εξέλιξη και σε ότι αφορά στα αντικείμενα; Νομίζω το φεγγάρι, είναι πολύ κοντά με το κερί, με το ημίφως του Τένεσι Ουίλιαμς όταν λέει η Μπλανς ότι ανάβει όλα τα κεριά, ακριβώς για να μην φαίνονται οι ρυτίδες της… φτιάχνει δηλαδή ένα σκηνικό χώρο η Μπλάνς στο «Λεωφορείο ο πόθος» … Έτσι κι εδώ έχει το θάρρος και λέει «το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου» … θα είναι πάλι ξανθά δεν πειράζει που έχουν ασπρίσει …το φεγγάρι θα τα κάνει εκ νέου ξανθά.. σ’ αυτή την ψευδαίσθηση κινείται… το ημίφως δημιουργεί πάντοτε μια ψευδαίσθηση γοητείας κι αυτό είναι ένα πολύ ωραίο θεατρικό στοιχείο κι είναι ωραίο και για τους ανθρώπους που τους επιτρέπει να κρύβουν κάποιες λεπτομέρειες που θέλουν να παραβλέψουν… αυτή είναι η γοητεία του φεγγαριού κι απ’ την άλλη ότι λέει ο Ελύτης το κορυφαίο: «το φεγγάρι είναι η ώρα που η νύχτα πάει να μας χωρίσει απ’ τη μέρα».
Στη Σονάτα υπάρχει και ερωτισμός; Υπάρχει αλλά εγώ το εντάσσω ως κοινωνικό έργο, με την έννοια του πανανθρώπινου. Δηλαδή όταν λέει «μονάχος του πορεύεται…καθένας στον έρωτα… μονάχος στη δόξα και τον θάνατο.. το ξέρω… το δοκίμασα.. δεν ωφελεί… άφησέ με να ρθω μαζί σου» Τα έχει όλα.. είναι και κοινωνικό και ερωτικό και πάνω απ’ όλα πανανθρώπινο
Θα παραμείνει διαδικτυακά διαθέσιμη η προσέγγιση για καιρό μέχρι τουλάχιστον να γίνει και θεατρικό έργο; Νομίζω ότι αυτό που έχουμε πει με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ Νίκο Κολοβό, είναι ακριβώς να παραμείνει. Καλώς εχόντων των πράγματων, αυτό εάν παρουσιαστεί θα παρουσιαστεί του χρόνου τον χειμώνα, μετά την Βαβυλωνία, που έχω κάνει, γιατί η Βαβυλωνία έκανε μόνο τέσσερις παραστάσεις και κατέβηκε λόγω της πανδημίας, που σημαίνει ότι θα είναι εναρκτήρια παράσταση του χρόνου τον χειμώνα στη Μονή Λαζαριστών. Αφού ολοκληρωθεί, τότε υπάρχει η σκέψη να κάνω τη «Σονάτα του σεληνόφωτος». Επίσης αυτό που είπα και στην αρχή, είναι πως δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι υπάρχει το φεγγάρι αλλά υπάρχει και η Σονάτα του Σεληνόφωτος του Μπετόβεν, που είναι ενταγμένη κατ’ απαίτηση του ίδιου του ποιητή. Κι είναι σε όλη τη διάρκεια του μονολόγου υπόκωφα σαν να΄ρχεται από μακριά, από αλλού φερμένη σ’ όλη την παράσταση ακούγεται το πρώτο μέρος του έργου του Μπετόβεν.