Νέα ΕΞΟΔΟΣ για το ΚΘΒΕ. Πρεμιέρα σε λίγο καιρο διαδικτυακά για «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΑ ΑΛΜΠΑ» του Φ.Γ. Λόρκα που σκηνοθετεί η Εύη Σαρμή.
Χωράει η Μπερνάρντα Άμπα με ότι κουβαλά η απολυταρχική προσωπικότητά της σε μια λέξη; Όχι, μου απαντά η σκηνοθέτης! Αλλά θα επιχειρήσω να στην συστήσω με πολλές:
Εξουσία, υποταγή (με την έννοια όχι μόνο ότι υποτάσσει η ίδια, αλλά και υποτάσσεται, καθώς στη ζωή ό,τι δίνεις – παίρνεις)
Σκοτάδι, καταπίεση, περιορισμός, τυραννική προκατάληψη...
Όρια…(Το όριο, ξέρεις, είναι ότι πιο σημαντικό έχει να καταθέσει η παράσταση… και η παράσταση και η Μπερνάρντα ζουν με αυτά)
Επιφάνεια, τάξη και η τυφλή προσήλωσή στον καθωσπρεπισμό. (Λέει σε μια στιγμή της λόγου χάρη: «και οι τοίχοι έχουν αυτιά»…την ενδιαφέρει πολύ η γνώμη του κόσμου «τι θα που για μας οι άλλοι»)
Κανόνες… (θέλει διακαώς να τους ορίζει απόλυτα κι αν δεν τους ορίζει δεν συμβαίνουν πράγματα)
Ένα ακόμη στοιχείο της παράστασης σε δεύτερη, δική μας ανάγνωση, είναι πως παίρνει τη θέση του άντρα… Αλλάζει φύλο (το έργο ξεκινά με την κηδεία του πατέρα του σπιτιού και τότε εκείνη καλείται να πάρει τη θέση του κι αμέσως, οριοθετεί μια νέα τάξη πραγμάτων)
Δεσποτική (καταπνίγει οποιοδήποτε δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση των κοριτσιών, ούτε να πουν – ούτε να νιώσουν – ούτε να ορίσουν οι ίδιες – ούτε να διαλέξουν)
«Δεν θα βρουν οι κόρες μου άντρα! Κανείς δεν είναι άξιος να τις παντρευτεί» λέει η Μπερνάρντα, αποκόπτοντάς τους κάθε δικαίωμα να αγαπήσουν, να ερωτευτούν, να παντρευτούν…μισή ζωή, στάσιμη δίχως εξέλιξη καμμιά.
Πίεση … (νοιώθω πως κι η ίδια έχει πιεστεί κατάφορα. Αυτό την οριοθέτησε ως χαρακτήρα, αυτό εξακολουθεί να περνά και στη διαπαιδαγώγηση των κοριτσιών).
Δεν θα διαλέξω τη λέξη "φασιστοειδές" για να την χαρακτηρίσω. Δε δεν θα την κατηγορήσω. Δίνει ό,τι έμαθε!
Παράλληλα είναι ένα γοητευτικό πλάσμα. Οι κόρες υπακούν σ’ αυτή την σαγήνη. Εγκλωβίζονται απ’ την επίδραση που ασκεί η γοητεία της πάνω τους. Είναι πια μεγάλα κορίτσια… Γιατί δεν ανοίγουν την πόρτα να φύγουν;… Έλκονται από κείνη … είναι δεμένες μαζί της. Συνάμα μαγνητίζονται απ’ την οξυδέρκειά της και την μοναχικότητά της. Την βιώνει τη μοναξιά της (δεν θέλει πολλά – πολλά, ούτε να την αγγίζουν θέλει) … Την βιώνει συχνά τραγικά. Και στην εξέλιξη του έργου μοιάζει με αρχαία τραγωδία: απ’ τη μια οι κόρες ενώνονται κι αυτή απομένει τραγικά μόνη.
Η παράσταση «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» θα προβληθεί από την ιστοσελίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, δωρεάν. Γραφτείτε στο newsletter μας να είστε οι πρώτοι που θα ενημερωθείτε για οτιδήποτε νεότερο.
Εγγραφή