in English
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
in English
Νέα - Δελτία Τύπου
Αρχική
Νέα - Δελτία Τύπου
Ο ηθοποιός Δημήτρης Διακοσάββας για την παράσταση «Ντετέκτιβ» του Πήτερ Σάφερ (24/2/2022)
Δημήτρης Διακοσάββας
: «Είναι… γαργαλιστικός ο ρόλος του ντετέκτιβ»
Αναζητώντας τον… «
ντετέκτιβ
» του
Πήτερ Σάφερ
, στις πρόβες του ΚΘΒΕ στην
Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών
, σε σκηνοθεσία
Έφης Δρόσου
.
Απόγευμα Παρασκευής, και πλήρως… μασκαρεμένη (είναι κι η επιβαλλόμενη υγειονομική μάσκα που όλοι μας φοράμε μιας πρώτης τάξης προφύλαξη αντιληπτότητας) παρακολουθώ… «παρακολουθήσεις»…
Εκκεντρικές! Επαγγελματικές! Με ονοματεπώνυμο ελληνικό: Δημήτρης Διακοσάββας (αν και στους λονδρέζικους δρόμους).
Τον ακολουθώ κατά πόδας… Είναι προσεκτικός και πληθωρικός μαζί …. Φοράει επίσης μάσκα που τον δυσκολεύει (και δεν είναι μόνος):
«Είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο έκφρασης όλων μας αυτή η συνθήκη καθώς καλούμαστε να διεκπεραιώνουμε καθημερινά πολύωρες πρόβες και περάσματα «ομίχλης» (για να κάνω γεωγραφικό λογοπαίγνιο) φορώντας μάσκα. Φοβερά κουραστική κατάσταση : για τις ανάσες, για την επαφή και την μεταξύ μας επικοινωνία, καθώς καλύπτει το πρόσωπο που είναι ο καθρέφτης των συναισθημάτων μας. Ο ηθοποιός νοιώθει … μισός. Όταν κρύβεις το πρόσωπο είναι σαν να σου λείπει ένα μέρος του σώματός σου… Ένα χέρι, ένα πόδι… Καλούμαστε ωστόσο να το αντιμετωπίσουμε, να πορευτούμε μαζί του, και όσο μπορούμε να το κατανικήσουμε. Είμαστε όμως ωραία ομάδα, και νομίζω ότι τα καταφέρνουμε περίφημα».
Τα φώτα της Βρετανικής πόλης ανάβουν, η Κάλλυ, η οδηγός σκηνής ενημερώνει για την έναρξη και υπό το άγρυπνο μάτι της
Έφης Δρόσου
(τη στιγμή εκείνη παρεμβαίνει για να ταιριάξει κάτι στα ρούχα της Μπελίντας), που υπογράφει τη σκηνοθεσία, η
Νατάσα Δαλιάκα
κι ο
Θοδωρής Πολυζώνης
, λαμβάνουν επίσης θέσεις..
«Είμαστε τρία άτομα επί σκηνής, μου λέει ο Δημήτρης, που παρά τον λίγο χρόνο της προσωπικής μας γνωριμίας, λειτουργήσαμε απ’ το πρώτο λεπτό, ενιαία κι αδιαίρετα. Ωραίοι συνάδερφοι που με αγκάλιασαν με το «καλημέρα» και τους νοιώθω «οικογένεια». Αγαπημένοι άνθρωποι που τους ευχαριστώ δημοσίως για το δέσιμο που πετύχαμε πολύ γρήγορα κι ας μην είχαμε το πλεονέκτημα της προηγούμενης γνωριμίας.
Όπως δημόσια οφείλω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Έφη που με εμπιστεύτηκε. Θεωρώ ότι μου ταιριάζει πολύ ο ντέτεκτιβ. Είναι ένας ρόλος «γαργαλιστικός» και μια ευτυχισμένη μου στιγμή η πρόκληση να τον «κουβαλήσω».
Παρακείμενα, η Σιμώνη Γρηγορούδη, που ήδη έχει προεργαστεί την αφίσα της παράστασης, στέκει με τα πινέλα ανά χείρας…Ενώ ζητώ απ’ τον Δημήτρη Διακοσάββα να μου περιγράψει τον χαρακτήρα του ντέτεκτιβ, να με «βάλει στα… παπούτσια του», η Σιμώνη συνεχίζει να σκιτσάρει επίμονα, σαν να βουτά στις λέξεις των απαντήσεων για να χρωματίσει την ζωγραφιά της…
«Ας ξεκινήσουμε απ’ την ίδια του την καταγωγή. Είναι φερμένος απ’ τα Δωδεκάνησα, και ως άνθρωπος της Ανατολικής Μεσογείου που βρίσκεται στο Λονδίνο, καλείται να αντιμετωπίσει σωρεία προβλημάτων. Κυρίαρχα έρχεται αντιμέτωπος με τον ρατσισμό. Η ιδέα και μόνο ότι οι υπήκοοι μιας χώρας (της Μ. Βρετανίας), είναι ανώτεροι ή διαφέρουν ως προς τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα, από τους Έλληνες που μεγαλώσανε σε έναν ηλιοφώτιστο προικισμένο τόπο, δημιουργεί αμέσως απόσταση. Την αντίδραση ως προς το διαφορετικό, το ξενικό, το απ’ αλλού φερμένο, ο ντέτεκτιβ, την έχει βιώσει φεύγοντας νωρίς απ’ την γενέτειρα, και δοκιμάζοντας την τύχη του σε διάφορες δουλειές προηγούμενα, σε μια προσπάθεια ενσωμάτωσης. Βάση αυτής της προσπάθειας, ανέπτυξε καιρό τώρα, μια ελευθερία στην έκφραση και τις δράσεις του, με έναν τρόπο μάλλον εριστικό. Όσο για το πέρασμά του από πολλά και διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα, τον ενδυνάμωσε για να γίνει ευρηματικός, οξυδερκής και με μια σφαιρική αντίληψη αναφορικά με τις δομές της κοινωνίας και τα ήθη της. Είναι ξύπνιος, μετέρχεται όλων των τρόπων προκειμένου να αποκαλύψει τον άλλον. Διαθέτει αστείρευτο χιούμορ. Συχνά πυκνά αναγκάζεται να υποδυθεί τον χαζό, για να περάσει την εικόνα ανθρώπου που δήθεν δεν καταλαβαίνει κι έτσι τεχνηέντως να ξεσκεπάσει τον συνομιλητή του. Ο τύπος λοιπόν αυτός, με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που σου περιγράφω, έχει ένα μελανό σημείο: Δεν έχει προσωπική ζωή! Τρέφεται λοιπόν απ’ τις ζωές των άλλων. Ένα δικαίωμα που του το παρέχει και η ίδια η φύση της δουλειάς του.
Ένας σύγχρονος & αστείος άγιος Βαλεντίνος.
Αναφορικά με το ίδιο το έργο, είναι ευχάριστο, με πολλές ανατροπές (τις περισσότερες εκ των οποίων τις δημιουργεί ο ίδιος) Θα σου έλεγα πως είναι ένας σύγχρονος αστείος Άγιος Βαλεντίνος που τελικά σώζει έναν ρημαγμένο γάμο. Βοηθά με τον τρόπο του τους χαρακτήρες του ζευγαριού, να ξαναχτίσουν επί της ουσίας την σχέση τους.
Είναι η επιτομή του ανθρώπου που αισθάνεται και δρα εν τη ελευθερία του με αυθορμητισμό. Κάνει ό,τι του … κατέβει στο κεφάλι. Έχει τρελή αδυναμία στο φαγητό και στα γλυκά. Είναι τόσο απρόβλεπτος, που ενώ συμβαίνουν πράγματα, εκείνος μπορεί έτσι στα καλά καθούμενα να σταματήσει για να φάει… Προκλητικός χαρακτήρας δρα όπως θέλει, κάνει ότι νιώθει, κι αν αντιληφθεί ότι είναι κάτι για το συμφέρον του θα το πει, διαφορετικά θα το κρύψει…
Ενδελεχής παρατηρητής όσων συμβαίνουν, ένας ελεύθερος επαγγελματίας, με μάτι διεισδυτικό, στοχεύει να εντοπίσει την αλήθεια, να την ξεσκεπάσει, οδηγώντας τους ανθρώπους να δουν την πραγματικότητα. Όσο για τον θεατή η παράσταση τον καλεί να σκεφτεί τις ανθρώπινες σχέσεις γύρω. Μια παράσταση που διαθέτει χιούμορ, όμως ένα χιούμορ πηγαίο, όχι εξαναγκασμένο. Δεν εκβιάζει για γέλιο. Δεν πιέζει ντε και καλά να γελάσει το κοινό. Αν του βγει πάει καλά…
Ένα έργο επίκαιρο που αφορά όλους μας.
Μας αφορά και μάλιστα πολύ! Απ’ το ’60 που γράφτηκε ως τις μέρες μας δεν έχει αλλάξει τίποτα. Το λέμε συχνά και με τους συναδέρφους απ’ τις πρώτες κιόλας αναγνώσεις: «Κοίτα να δεις, πόσο ίδια παραμένουν όλα». Στο ζευγάρι ο άνδρας, έχει καταγωγή από… τζάκι…. Είναι ανώτερης κοινωνικής τάξης ένας τύπος upper class, που απ’ τη στιγμή που παντρεύεται, προσπαθεί να κάνει καθ’ εικόνα και ομοίωση την γυναίκα του. Την νουθετεί να φορέσει συμπεριφορές που δεν της ταιριάζουν, την χειραγωγεί εξαναγκάζοντάς της σε συμπεριφορές ξένες προς εκείνη. Τις βάζει κανόνες στο πως θα ντυθεί, πως θα σταθεί, πως θα μιλήσει…. Την καταπιέζει με κάθε τρόπο. Δεν την αφήνει να ανθίσει… Να εξελιχθεί και μαζί κι ο ίδιος μέσα απ’ τη δυαδικότητα…
Όμως το… «χαλινάρι», δεν είναι του χαρακτήρα της…Εκεί έρχεται ο ντέτεκτιβ, αντιλαμβάνεται τι δημιουργεί το μεταξύ τους χάσμα, και επιχειρεί να βρεθεί μια χρυσή τομή για να επουλωθούν οι πληγές που έχουν ανοίξει και να τα βρουν ξανά. Σε ένα σημείο μάλιστα του έργου λέει : «Πόσα διαζύγια θα γλιτώναμε αλήθεια, αν απλώς οι άνθρωποι το βούλωναν κι άκουγαν ο ένας τον άλλο».
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου
Επιστροφή