Νέα - Δελτία Τύπου

Στην Δέσποινα Αυγερίδου και τον FM 100 βρέθηκε ο πρωταγωνιστής του ΚΘΒΕ Δημήτρης Σιακάρας που υποδύεται τον ρόλο του Μαρά στο έργο του Πέτερ Βάις «Η δολοφονία του Μαρά» που ανεβαίνει στη κεντρική σκηνή της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών με μεγάλη επιτυχία.

Είμαστε καλά πια μετά την περιπέτεια που υπεστήκαμε ως θίασος ομαδικά, και μας εξανάγκασε σε παύση δύο εβδομάδων αλλά συνεχίζουμε -εύχομαι- χωρίς περαιτέρω συνέπειες…Είμαστε 40 άτομα ως εκ τούτου είμαστε περισσότερο εκτεθειμένοι στην πανδημία που ταλανίζει τον κόσμο.

 

- Επανεκκινήσατε μια υπέροχη, εντυπωσιακή, σε ερμηνείες, μουσική, σκηνικά, κοστούμια, κίνηση, σκηνοθεσία παράσταση (είχα την τύχη να την δω στην έναρξή της)

Πρόκειται για το έργο του Πέτερ Βάις «Η δολοφονία του Μαρά»,  που πραγματεύεται την Γαλλική Επανάσταση και έννοιες όπως ελευθερία – δικαιοσύνη - ισότιμη κατανομή του πλούτου, και όπως αντιλαμβάνεστε μιλά για δομικές έννοιες της δημοκρατίας, που απασχολούν και σήμερα τις κοινωνίες. 

Ένα έργο εξαιρετικά επίκαιρο. Ένα έργο σταθμός της παγκόσμιας δραματουργίας, με όχημα την Γαλλική Επανάσταση,  βαδίζοντας σε δύο παράλληλους άξονες.  Ο ένας  αφορά στην  ιστορική διαδοχή των γεγονότων μέχρι τη δολοφονία του Μαρά και ο άλλος αφορά στη σύγκρουση δύο εμβληματικών μορφών και των πρωταγωνιστών της εποχής και της παράστασης, τον Μαρκήσιο Ντε Σταντ και τον Ζαν Πωλ Μαρα, που μέσα απ’ την σύγκρουση  αναδύονται προβληματισμοί και τίθενται ερωτήματα σχετικά με τη σύγκρουση του εγώ, και ως υπέρτατη αξία, η προσωπική ικανοποίηση σε σχέση με το ιστορικό και το κοινωνικό καθήκον που εκπροσωπεί ο αρχιεπαναστάτης Ζαν Πωλ Μαρά.



- Ανατριχιαστικά επίκαιρα κάποια πράγματα έρχεται το έργο αυτό και μας βάζει να επαναπροσδιορίσουμε αξίες και χαμένα πράγματα… 

Έτσι είναι όπως το λέτε… Στο έργο για παράδειγμα αναφέρει ο Μαρά σε κάποιο σημείο, «ως τώρα δεν είδαμε ούτε ένα κτήμα απ’ τα κτήματα της εκκλησίας να μοιράζεται στους αγρότες» Υπάρχει αυτό το ζήτημα της ισότιμης κατανομής του πλούτου… 
Και μια και θέλετε να σχολιάσουμε τον παραλληλισμό με το σήμερα, αρκεί αναφερθούμε στην πανδημία και ότι υπάρχουν χώρες  στον κόσμο που έχουν μόλις εμβολιάσει το 5-10% του πληθυσμού τους, γιατί ο πλούτος κατανέμεται όχι ισότιμα… Υπάρχουν χώρες που δεν έχουν τη δυνατότητα να εμβολιάσουν τον πληθυσμό τους.



- Τι σας προβλημάτισε, ή σας δυσκόλεψε στο ρόλο…ερμηνεύετε τόσο λιτά τον Μαρά ωστόσο και τόσο εσωτερικά, με βάθος… ακόμα και στις σιωπές σας… Είναι απ’ τις συγκλονιστικές στιγμές της παράστασης… 

Οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν τους ρόλους έχουν και μια επιπλέον ευθύνη.  Με την έννοια ότι οι ρόλοι είναι δισυπόστατοι.  Επί τοις ουσίας εγώ ερμηνεύω, υποδύομαι τον ασθενή.  Ο ασθενής με τη σειρά του υποκρίνεται τον Ζαν Πωλ Μαρά, και σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι εκτός απ’ τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, καλούνται να μπουν στη διαδικασία αυτής της ερμηνείας.   Υπάρχουν δυσκολίες γιατί είναι σύνθετοι κι όχι συμβατικοί ρόλοι. Είναι πιο σύνθετα τα πράγματα.  Με προβληματίσανε ερωτήματα, του τύπου κατά πόσο ένας βαριά ασθενής έχει συνείδηση αυτού που καλείται να κάνει, να ερμηνεύσει.  Με απασχόλησε το θέμα ιδιαίτερα.  Διαφορετικά πράγματα ισχύουν για τον κάθε ρόλο.  Άλλα πράγματα προβληματίσανε εμένα, ως ηθοποιό που ερμηνεύει ασθενή που με τη σειρά του ερμηνεύει τον Μαρά, άλλα τον ηθοποιό που υποδύεται τον ριζοσπάστη παππά… 

- Γι’ αυτό και όλος αυτός ο συντονισμός που έγινε, είχε επίσης μια δυσκολία φαντάζομαι…

Ούτε και αυτό είναι εύκολο.  Αλλά τελικά τα καταφέραμε, και έχουμε ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα.  Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι δουλέψαμε συνολικά πέντε μήνες για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα.


 

- Η επιστροφή σας στη σκηνή ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα ή χρειάστηκε χρόνος (τόσο για το πρόσφατα σύντομο αλλά και για το μεγαλύτερο διάστημα αποχής ελέω πανδημίας);

Το μεγαλύτερο δεν ήταν εύκολο, γιατί κάποια πράγματα μπορεί να τα θυμάται ο ηθοποιός αλλά σε ότι αφορά στις σχέσεις και  την αλληλεπίδραση των σχέσεων αυτά είναι πράγματα που δεν είναι εύκολο ένα χρόνο μετά να τα διατηρείς.  Μπορεί κανείς το κείμενο, διότι μπορεί στο σπίτι να έχει επαφή, αλλά πράγματα όπως τα συναισθήματα τις εντάσεις τις ενέργειες δεν είναι τόσο εύκολο να τα έχει στη μνήμη του.  Γι αυτό και καθώς επανήλθαμε μας πήρε ίσως και πάνω από μήνα, για να το φέρουμε σε μια ισορροπία και να το παρουσιάσουμε το έργο.

Την εξαιρετική μουσική υπογράφει η Δήμητρα Γαλάνη, τα κοστούμια η Άννα Μαχαιριανάκη, τα σκηνικά ο Ανδρέας Βαρώτσος κι εδώ να πούμε ότι οι μάσκες είναι ενδυματολογική άποψη και όχι υγειονομική.  Η σκηνοθεσία είναι του Κοραή Δαμάτη  Είναι η δεύτερη φορά που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη αυτή η παράσταση. Η πρώτη του ήταν στο Εθνικό το 1989 και η πρώτη που ανέβηκε στην Ελλάδα το 1966 ήταν στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν 
Μόνο μια κρατική σκηνή θα μπορούσε να ανεβάσει ένα τέτοιο έργο… 

Εκτός κι αν γίνει μια δραματουργική επεξεργασία και γίνει μια άλλου τύπου παρουσίαση  με κάποιες παρεμβάσεις στο κείμενο στα πρόσωπα  γιατί γίνονται κι αυτά από μικρότερους θιάσους…