Νέα - Δελτία Τύπου

Προσκεκλημένος του Νίκου Πιτσιακίδη και της Κατερίνας Ρενιέρη, στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή της ΕΡΤ3 «Περίμετρος» ο πρωταγωνιστής του ΚΘΒΕ Δημήτρης Σιακάρας, μας βάζει «στα παπούτσια» του ρόλου του, της εποχής που διαδραματίζονται τα γεγονότα της Δολοφονίας του Μαρά, που μετέφερε σκηνοθετικά στο σανίδι για δεύτερη φορά ο Κοραής Δαμάτης, αλλά και στο μυαλό του ευρηματικού Πέτερ Βάις, που συνέθεσε ένα απ’ τα πλέον αξιόλογα πονήματα της παγκόσμιας δραματουργίας.

 

- Είχα τη χαρά να την δω την παράσταση είναι εκπληκτική!!!  Την συστήνω ανεπιφύλακτα στον κόσμο!  Πρόκειται για ένα «πολιτικό», ένα «στρατευμένο» έργο…Πάμε όμως, να καλημερίσουμε τον Μαρά της παράστασης…Κατ’ αρχάς είμαστε καλά;

Είμαστε καλά όλοι! Είμαστε ένας πολυπληθής θίασος και όπως αντιλαμβάνεστε, ο κίνδυνος να εκτεθούμε στον covid ήταν ακόμη μεγαλύτερος.   Αλλά δόξα τω Θεώ, όλα καλά! 

- Και ελπίζουμε έτσι να συνεχίσετε, γιατί ήταν ελάχιστες οι παραστάσεις που δώσατε μετά την πρεμιέρα…

Τρεις συνολικά μαζί με την πρεμιέρα και αμέσως μετά διακόψαμε λόγω των κρουσμάτων.

- Τώρα όμως συνεχίζονται κανονικά οι παραστάσεις… 

Από σήμερα παίζουμε κανονικά (Τετάρτη στις 7 το απόγευμα, ομοίως και την Κυριακή) ενώ Πέμπτη Παρασκευή και Σάββατο οι παραστάσεις μας αρχίζουν στις 9.  

- Μια δύσκολη παράσταση ένα δύσκολο έργο… Αλήθεια, δε θυμάμαι, πότε έγινε τελευταία τέτοια παράσταση στο ΚΘΒΕ, εννοώ, με τόσα άτομα επί σκηνής. 

Είναι η πρώτη φορά κατ’ αρχάς, που ανεβαίνει αυτό το έργο στο ΚΘΒΕ και η τρίτη συνολικά στη χώρα μας. Η πρώτη παράσταση έγινε απ’ το Θέατρο Τέχνης το 1966 σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, η δεύτερη ανέβηκε μετά από αρκετά χρόνια, το 1989 στο Εθνικό Θέατρο  και σήμερα ανεβαίνει απ’ το ΚΘΒΕ.

- Να πούμε ότι σκηνοθετήθηκε απ’ τον Κοραή Δαμάτη, τη μουσική την έχει γράψει η Δήμητρα Γαλάνη… και μας έκανε εντύπωση… Μια μουσική εξαιρετική και φυσικά συνέδραμαν πολλοί και αξιόλογοι συντελεστές για την παραγωγή που φυσικά θα χρειαζόταν χρόνος πολύς για να τους αναφέρουμε…

Να αναφέρουμε μόνο ότι τα σκηνικά είναι του Ανδρέα Βαρώτσου και τα κοστούμια της Άννας Μαχαιριανάκη…








- Είναι ένα πολιτικό έργο… Σε κάποια στιγμή του αναφέρεται: «είμαστε τόσο ποτισμένοι απ’ τις προλήψεις, που η μια γενιά κληρονομά απ’ την άλλη, που ακόμη και οι καλύτεροι από εμάς, δεν ξέρουμε πώς να βγούμε από τις παγίδες … είμαστε εραστές της επανάστασης   αλλά δε ξέρουμε πώς να τη διαχειριστούμε»…Ακούμε αυτά τα λόγια και είναι τόσο σημερινά…

Όπως ακριβώς το λέτε… Δεν ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε κι αυτό αποδεικνύεται απ’ την πορεία της επανάστασης κα τις διαδοχικές της φάσεις.  Πρόκειται για ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό έργο, απ’ τα πλέον εμβληματικά της παγκόσμιας δραματουργίας.  Αναφέρεται στη Γαλλική επανάσταση και με όχημα αυτή, μας μιλά για τις επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης εξουσίας, που ασκείται απ’ το κοινωνικό σύνολο.  Έχοντας παράλληλους άξονες,  την πορεία δύο διαφορετικών ιδεολογιών, δηλαδή αυτή που εκφράζεται απ’ τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, κι αυτή που εκφράζεται απ’ τον αρχιεπαναστάτη Ζαν Πωλ Μαρά, αναπτύσσει όλα αυτά τα θέματα που μας απασχολούν ακόμα και σήμερα.

- Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επί σκηνής σύγκρουση αυτή και να πούμε για τον κόσμο που μας παρακολουθεί πως πρόκειται για «θέατρο μέσα στο θέατρο», που κάνει την παράσταση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Διαδραματίζεται στο άσυλο παύλα κολαστήριο του Σαραντόν…Υπάρχει το δισυπόστατο που αναφέρατε.. Μη ξεχνάμε πως ο Πέτερ Βάις, ήταν μεγάλος θαυμαστής του θεάτρου του Μπρεχτ, και ως εκ τούτου, χρησιμοποιεί στοιχεία αποστασιοποίησης, όπως το θέατρο μέσα στο θέατρο… Κατά συνέπεια και οι ρόλοι που ερμηνεύουμε, έχουν έναν δισυπόστατο χαρακτήρα, διότι ο καθένας καλείται να υποδυθεί ρόλους, που με τη σειρά τους υποδύονται άλλους ρόλους, τους ήρωες, τους βασικούς ήρωες του έργου.  Όπου επίσης και το κοινό έχει μια λειτουργία μέσα σ’ αυτό.  Το κοινό υπάρχει και λειτουργεί για τον ηθοποιό ως μέρος της παράστασης… 

- Απ’ ότι διαβάζω τίθενται ζητήματα επίκαιρα όπως αυτό των ορίων μεταξύ ατομικής και συλλογικής ευθύνης… Πώς έτυχε και είναι τόσο επίκαιρο;

Θα μπορούσε κανείς να το παραληρήσει και με το σήμερα.  Απ’ τη μια έχουμε ως θεώρηση απ’ την πλευρά του Σαντ, της υπέρτατης αξίας  την ατομική ικανοποίηση, και απ’ την πλευρά του Μαρά, έχουμε  ως υπέρτατη αξία, την υποχρέωση του κοινωνικού και   ιστορικού καθήκοντος.   Ο Μαρά ως επαναστάτης έχει στρατευτεί…

- «Η εξουσία όταν σου χτυπάει την πλάτη και σου λέει είμαστε ίδιοι,  τότε είναι που γίνεται πιο επικίνδυνη»… έχει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. 

Αυτό είναι εύστοχο .. γιατί ο καθένας κατανοεί τη σημασία αυτού του πράγματος

- Δύσκολα αποτυπώνονται στο σανίδι αυτές οι ερμηνείες…

Γι’ αυτό και το διάστημα της πεντάμηνης πρόβας.  Οι πρόβες διήρκησαν πέντε μήνες… και όπως καταλαβαίνετε σ’ έναν πολυπληθή θίασο τα πράγματα απαιτούν χρόνο για να οργανωθούν και να έχουν αποτέλεσμα ικανοποιητικό

Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου

 

Περισσότερα