Προσκεκλημένος του Λάζαρου Θεοδωρακίδη στο "Blender" του Flash 99,4 βρέθηκε προ ημερών ο Κοραής Δαμάτης, ο σκηνοθέτης της παράστασης «Η Δολοφονία του Μαρά» του Πέτερ Βάις, που ανεβαίνει από το ΚΘΒΕ στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
- Συγχαρητήρια για την παράσταση κ. Δαμάτη. Κατάφερα να την παρακολουθήσω την Παρασκευή και έγραψα και δημόσια Υποκλίνομαι - Respect, πρόκειται για ένα συγκλονιστικό έργο που αξίζει να το δει ο κόσμος. Είναι φοβερή η παράστασή σας.
Η επικαιρότητά της Το έργο γράφτηκε το 1964. Ας μη ξεχνάμε ότι τότε, ο κόσμος βγαίνει από έναν παγκόσμιο πόλεμο, που άφησε πολλούς νεκρούς και τραυματίες και λαούς που βρέθηκαν στο δρόμο, εμείς εδώ είχαμε τον εμφύλιο… Είναι ένα καθαρά πολιτικό έργο, που δεν μας αφήνει να ξεχνάμε τα ζητήματα που μας απασχολούν. Μιλά για τη δημοκρατία και τον τρόπο που ζούμε, και για το πόσο σεβόμαστε ο ένας τον άλλον στη ζωή μας.
Είναι πολλά τα μηνύματά του. Το όχημα βέβαια και η αφορμή είναι η Γαλλική Επανάσταση και η μαύρη τρομοκρατία που ξέσπασε και οδήγησε την Επανάσταση σε λάθος μηνύματα πια.
Από κει και πέρα όμως είναι ένα έργο επίκαιρο όπως είπατε, ως προς το ότι δεν αλλάζουν σε βάθος αλλά μόνο επιφανειακά τα πράγματα.
Ο Βάις δείχνει τον φαύλο κύκλο των προβλημάτων του κόσμου. Ακουμπά με έναν τρόπο και την πανδημία Βέβαια, κι αν παρατηρήσατε, πολλοί απ’ τους ηθοποιούς - ασθενείς στο πρόσωπό τους έφεραν μάσκα. Το συζητάγαμε πολύ με τους ηθοποιούς. Μου λένε ας βγάλουμε εμείς τη μάσκα. Λέω παιδιά, κάτω θα βλέπετε ανθρώπους με μάσκα, άρα εσείς θα βλέπετε εκείνους κι εκείνοι εσάς. Και είναι μια πραγματικότητα αυτό που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, ούτε να κρυφτούμε πρέπει πίσω απ’ το δάχτυλό μας και να πούμε πως δεν υπάρχει τίποτα.
Ξέρετε καμιά φορά ειδικά σε περιπτώσεις όπως τις πρεμιέρες, μου ζητούν να φωτογραφηθώ βγάζοντας την μάσκα.
Δεν τη βγάζω… Μου λένε «να βγάλετε τη μάσκα». Λέω όχι, γιατί να την βγάλω;
- Κι εγώ όταν χαιρετώ κάποιον στο δρόμο του συστήνομαι αυτόματα… Λέω «είμαι ο Λάζαρος».
Δεν μας αναγνωρίζουν, αλήθεια είναι. Κι εγώ είμαι ο Κοραής κι αυτή είναι μια πραγματικότητα που τη ζω. Και θέλω να μείνει αυτό που ζούμε. Είναι μια τεράστια αλλαγή, σίγουρα θα φέρει άλλα πράγματα, οπότε, γιατί να κρυφτούμε; Όχι! Με μάσκα και οι πάνω και οι κάτω!
Η ελευθερία είνανι ουτοπική Όχι δεν είναι ουτοπική, και νομίζω ότι το γράφω και στο σημείωμά μου, χρειαζόμαστε συνύπαρξη. Για να διασφαλιστούμε όλοι και μάλιστα μέσα από μια συνύπαρξη ίση προς όλους. Ούτε εγώ να κάνω το κέφι μου εις βάρος των πολλών αλλά ούτε κι οι πολλοί όμως να με αναγκάζουν να κάνω αυτό που θέλουν εκείνοι. Χρειάζεται συνύπαρξη αναγνώρισης των θεμάτων που μας απασχολούν και να κοιτάμε ο ένας τον άλλον και να τον αποδεχόμαστε.
Ο Ντε Σαντ, Η Σαρλότ, ο Μαρά, διαφορετικοί χαρακτήρες, συγκλίνουν κάπου; Όλοι αυτοί, ο Μαρά, ο Σαντ, η Κορνταί, ο Ντιπερέ θέλουν την ελευθερία, μόνο που ο καθένας την θέλει για άλλο λόγο. Το ίδιο αποζητούν, το ίδιο λένε όλοι: «Να αλλάξουν τα πράγματα, να έρθει η ελευθερία στον άνθρωπο»! Ναι αλλά ο καθένας κοιτάζει μια δική του ελευθερία.
Επί σκηνής τέσσερεις ηθοποιοί σας με το μακιγιάζ παραπέμπουν στη φιγούρα του Τζόκερ. Έτυχε ή κρύβει κάποιο μήνυμα; Ήταν απλώς οι κλόουν, οι διασκεδαστές που σχολιάζουν και ειρωνεύονται και σαρκάζουν την πραγματικότητα που ακούμε και λένε αλήθειες.
Σαράντα ηθοποιοί επί σκηνής του ΚΘΒΕ σε ένα φοβερό σκηνικό Και κοστούμια - κοσμήματα της Άννας Μαχαιριανάκη και η μουσική της Δήμητρας Γαλάνη και οι ηθοποιοί υπέροχοι. Όλοι οι πρωταγωνιστές σπουδαίοι. Ο Κώστας Σαντάς στο ρόλο του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, αυτός ο υπέροχος ηθοποιός - υπέροχος πραγματικά.. και ο Δημήτρης Σιακάρας που κάνει τον Μαρά, η Άννα Τσολακίδου, η Πουρέγκα, ο Δημήτρης Μορφακίδης που κάνει τον Ζακ Ρου με εκπληκτικό τρόπο αλλά και ο Θάνος Φερετζέλης που κάνει τον ντελάλη, αυτό το σκυλάκι του Σαντ.. Εντυπωσιακό πως ο Ζακ Ρου φορά ζουρλομανδύα και τα χέρια του είναι διπλωμένα καθ' όλη την διάρκεια της παράστασης Έκανε τρεις μήνες πρόβα να συνηθίσει το δέσιμο των χεριών…
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου
Περισσότερα