Στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» βρέθηκε τη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου ο Νεοπτόλεμος του ΚΘΒΕ, κατά κόσμον Μάριος Μεβουλιώτης.
Με «Μια ομπρέλα κόκκινη», παρέα με την Έλσα Σπυριδοπούλου βρέθηκαν να συζητούν ραδιοφωνικά λεπτομέρειες ενόψει της πρεμιέρας της «Τέταρτης Διάστασης» του Γιάννη Ρίτσου την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών σε σκηνοθεσία Πολυξένης Σπυροπούλου.
«Ευτυχώς που γίνονται τέτοιες παραγωγές. Ξέρουμε όλοι τα ονόματα των μεγάλων μας ποιητών όμως δυστυχώς δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενο του έργου τους.
Ο Γιάννης Ρίτσος, μέσα από την «Τέταρτη Διάσταση», έρχεται να μας μιλήσει για πράγματα που όταν δεν τα διαβάζουμε δεν πρόκειται να τα μάθουμε ποτέ. Όπως για το πότε θα πρέπει να κάνουμε πρότυπα μεγάλα και ήρωες. Αυτοί οι ήρωες, που ο καθένας έχει τον δικό του μύθο, έρχονται με αυτή την παράσταση να εξανθρωπιστούν και να πουν είμαστε άνθρωποι δεν είμαστε ήρωες. Άνθρωποι που δεν θα ήθελαν να πάνε σε πολέμους… Για την ακρίβεια δεν θα ήθελαν τίποτε απ’ όσα πέρασαν να το ζήσουν.
Ο πόλεμος βρίθει δεινών… και ναι ζούμε έναν τύπο πολέμου με όλα αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας. Μια φράση που έχει κυριολεκτικά καρφωθεί στο νου μου από την πρώτη στιγμή που η Πολυξένη Σπυροπούλου μου ζήτησε να εμψυχώσω τον Νεοπτόλεμο τα λέει όλα με σαφήνεια: «Μήτε μιαν ώρα δεν είχαμε δική μας, πληρώνοντας τα χρέη και τις υποθέσεις άλλων…»!
Και δεν πρόκειται να τελειώσει… Εύχομαι ολόψυχα και μετά απ’ ότι συνέβη με την πανδημία, η επιστήμη να φθάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να φεύγουν μόνον κουρασμένα κορμιά και όχι νέοι άνθρωποι.
- Πόσο τραγικό να περνούν χρόνια και αιώνες να εξελίσσεται η ανθρωπότητα.. αλλά να επαναλαμβάνονται λάθη και πάθη του παρελθόντος;
Έχουμε κατασκευάσει τα πράγματα έτσι ώστε ανεβάζουμε ολόκληρους ήρωες και την επόμενη στιγμή τους θέτουμε στην κρεατομηχανή και μήτε τους είδε κανείς. Θεοποιούμε καταστάσεις όπως μας βολεύει και όπως μας συμφέρει, μετά το προσάπτουμε στην ίδια μας την κοινωνία. Πάντα θα φταίει κάποιος άλλος και ποτέ εμείς οι ίδιοι.
«Εμείς οι ίδιοι που δεν ζητήσαμε κάτι παραπάνω απ’ το να μας αφήσετε στο δικό μας ελάχιστο», θα πει και πάλι ο Νεοπτόλεμος. Για τα απλά και αυτονόητα, τα περιττά και τα απέριττα.
Αυτό έρχεται να μας πει ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος από την «Τέταρτη Διάσταση». Πιστεύω ότι κανείς δεν θέλει να πεθάνει όσο κουρασμένος κι αν είναι.
- Πιστεύεις ότι φταίει ο τρόπος που χειρίζονται τα social media ορισμένοι;
Μακάρι να ήμουν δημοσιογράφος για να απαντήσω στην ερώτηση.
Από την πλευρά του ηθοποιού ωστόσο, θα πω πως πρέπει όλοι να έχουμε μια ανήσυχη στάση απέναντι στα πράγματα όχι μόνο οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Να μην μένουμε στα σπίτια μας, να βγούμε έξω να φωνάξουμε βοήθεια όλοι μαζί.
Με πράξεις, εννοείται.. μόνο με πράξεις.
- Αναγκαστήκαμε να μείνουμε στα σπίτια μας και μακάρι να μην το ξαναζήσουμε αυτόν τον εγκλεισμό..
Εύχομαι αυτό που μας κρατάει σπίτια μας να το πολεμήσουμε με όποια όπλα έχουμε ακόμα και απ’ τα σπίτια μας. Μας δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία, ήταν πάρα πολύ δύσκολα, δεν μπορούσα να διανοηθώ να κάνω θέατρο μέσω ενός κουτιού που θα είναι μπροστά μου, αλλά εύχομαι να είναι το έναυσμα για να ξανάρθει ο κόσμος. Να πετύχαμε σ’ αυτό όλοι όσοι μπήκαμε σ’ αυτή τη λειτουργία, για να μην σταματήσει να υπάρχει ο πολιτισμός έστω και με αυτόν τον τρόπο.
- Δεν σταματήσατε να δημιουργείτε ακόμα κι έτσι.. Kάποιοι άλλοι αρνήθηκαν, δεν μπορούν να δεχθούν ότι το θέατρο μπορεί να υπάρξει μέσω διαδικτύου;
Την συμμερίζομαι απόλυτα την θέση αυτή. Όταν υπάρχει πόλεμος θα πρέπει να πολεμάμε με ότι όπλα έχουμε.
- Είμαστε σε πόλεμο; Τέταρτη διάσταση είναι και αυτό.
Είναι χρόνος που θα πρέπει να δούμε πώς θα περάσει πώς θα έρθει πίσω…
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου