in English
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
in English
Νέα - Δελτία Τύπου
Αρχική
Νέα - Δελτία Τύπου
Ο ηθοποιός Χρίστος Στυλιανού στον 102FM (22/10/2021)
Χρίστος Στυλιανού
: «Το ζητούμενο είναι να κάνεις ειρήνη με τους δαίμονές σου»
Τον ρόλο του Μίσαλ ενσαρκώνει στο πολυβραβευμένο έργο του
Μάρτιν Μακ Ντόνα
«
Ο Πουπουλένιος
» ο ηθοποιός του ΚΘΒΕ Χρίστος Στυλιανού που από αυτή την
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου
δίνει διαζώσης ραντεβού με το θεατρόφιλο κοινό στο
Φουαγιέ της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών
, και στην συνέντευξη που παραχώρησε στον «Μικρό Μεγάλο Κόσμο» στην Χρύσα Νάνου και την Φωτεινή Στεφανοπούλου στον 102FM, το Σάββατο 16 Οκτωβρίου, σημείωσε μεταξύ άλλων.
Ακούστε την συνέντευξη
«Όποιος ακούει να του λέω ότι παίζω στον Πουπουλένιο, αυτόματα αναρωτιέται: «παιδικό είναι»;
Κάθε άλλο, αν και εύλογα λόγω τίτλου, μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι αφορά σε παραμύθι. Ναι είναι ένα σκληρό παραμύθι που σαγηνεύει. Ο συγγραφέας βγάζει μπροστά πράγματα που όλοι ενδόμυχα φοβόμαστε ότι θα μας συμβούν ακόμη...
O ένας εκ των χαρακτήρων του Πουπουλένιου είναι συγγραφέας παιδικών παραμυθιών. Επί το πλείστον, κακοποιημένων παιδιών. Τις ακούει αυτές τις ιστορίες ο Μίσαλ, και όταν κι ο ίδιος κακοποιημένο παιδί συνταράσσεται.
Από κει ουσιαστικά ξεκινά η ιστορία του έργου. Συλλαμβάνονται κι οι δυο αδερφοί, καθώς έχουν συντελεστεί φόνοι που μοιάζουν πολύ στις λεπτομέρειές τους στις ιστορίες του συγγραφέα. Μετέπειτα φανερώνεται και πως η πορεία των δύο αστυνομικών είχε επίσης σκοτεινές πλευρές στο παρελθόν.
Ως γενικό σχόλιο μπορεί να ειπωθεί λοιπόν πως, ο καθένας μας μπορεί να έχει υποστεί στη ζωή του μικρή ή μεγαλύτερη, βάναυση κακοποίηση… Το ζητούμενο είναι να βρεις τη δύναμη να κάνεις ειρήνη με τους δαίμονές σου. Δεν είναι εύκολο πράγμα…
- Ίσως γι’ αυτό και τελευταία η πολιτική ορθότητα επιχειρεί να ψαλιδίσει αυτού του είδους τα παραμύθια;
Αυτό το έργο παίζει και με αυτό. Στο τέλος τίθεται το ερώτημα : Η τέχνη τι δικαιούται να κάνει? Πόσο υποχρεούται να σχολιάζει. Πόσο βαθιά της επιτρέπεται να βάζει το μαχαίρι στην πληγή; Που είναι ένα ερώτημα υπαρκτό στις μέρες μας. Η διάκριση, η λογοκρισία έναντι της πολιτικής ορθότητας, είναι πολύ έντονη. Και όπως παρατηρούμε σε χώρες με κλειστά πνευματικά επίπεδα, είναι εντονότερες.
- Δεν είναι για όλους τους θεατές ένα απολύτως εύληπτο έργο ο Πουπουλένιος…
Γι’ αυτό και υπάρχει ηλικιακός περιορισμός στην παράσταση καθώς διαθέτει και σκληρό λεξιλόγιο και σκηνές βίας. Όπως το Φέστεν – Οικογενειακή Γιορτή, που καταπιάνονταν με δύσκολα ζητήματα, αμφίσημα, που δυστυχώς μας αφορούν, και δυστυχώς βρίσκονται και μέσα στις εδώ οικογένειες… Ειδήσεις ακούμε καθημερινά…
- Υπάρχουν και στοιχεία κωμωδίας ωστόσο;
Φυσικά, πολλές φορές αυτά τα κωμικά στοιχεία λειτουργούν θεραπευτικά, ανακουφιστικά, τόσο για μας, όσο και για τους θεατές. Είναι η ανάγκη του ανθρώπου για να μπορέσει ν’ αντιπαλέψει τα σκοτεινά σημεία της ζωής να τα διακωμωδήσει.
Είναι κάτι που και σαν Έλληνες το κάνουμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι στα δύσκολα. Πάντα υπάρχει κάποιος να θέσει την πραγματικότητα μ’ έναν πιο ελαφρύ τρόπο. Έτσι και στην παράστασή μας τόσο στους διαλόγους όσο και στην ίδια τη σχέση μεταξύ των δύο αδερφών υπάρχουν κωμικά στοιχεία. Πειράγματα ας πούμε αδερφικά με τον Γιάννη τον Τσεμπερλίδη ο οποίος έγραψε και τη μουσική της παράστασης.
- Ποιο είναι το πολιτικό υπόβαθρο του έργου;
Αναφέρει μόνο ο ένας απ’ τους δύο αστυνομικούς, ότι είναι στο πλαίσιο μιας δικτατορίας… ούτε τόπος αναφέρεται ούτε χρόνος… το αφήνει να αιωρείται και πάντως η διαδραματίζεται σ’ ένα απολυταρχικό καθεστώς.
Φυσικά σηκώνει συζήτηση όλο αυτό.. για την ποιότητα της δημοκρατίας, για το πόσο οι άνθρωποι συμμετέχουν ή αν η αλήθεια υπάρχει όταν κάποιος συλλαμβάνεται .. ή τί γίνεται πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες… Ότι πια όταν οι ιδέες στερεύουν, όταν πνίγονται, πλέον χάνεται η μπάλα…. Δηλαδή, οι ιδέες πρέπει να παραμένουν ελεύθερες όσο κι αν ενοχλούν… Η αλήθεια είναι πως ούτε κι ο ίδιος μου μπόρεσα με το έργο αυτό να βρω ακτίδα φωτός… Είναι πολύ σκοτεινή ιστορία.
- Επιστροφή από την απομόνωση της πανδημίας στη σκηνή… πώς το εισπράττετε;
Περιμέναμε πάρα πολύ αυτή την έξοδο.. και περάσαμε, όπως κι όλος ο κόσμος, από χίλια κύματα έναν χρόνο τώρα για να συμβεί… Ξεκινήσαμε πέρσι τέτοια εποχή πρόβες, στην αρχή δια ζώσης, μετά διαδικτυακά, ύστερα συνέβαιναν αναποδιές, ανατροπές… καταλήξαμε να βιντεοσκοπήσουμε την παράσταση… Το προβάλαμε το έργο… αλλά όλο αυτό ήταν για να αντικαθιστά τη ζωντανή θεατρική πράξη. Όσο κι αν είμασταν αναγκασμένοι να υποκύψουμε στις νέες φόρμες, αυτό που καταλάβαμε στη διαδρομή είναι πως, η ουσία του θεάτρου, η αρχέγονη μορφή του, το εδώ και το τώρα που συντελείται, δεν υποκαθίσταται….
Το θέατρο δίχως τον θεατή δεν υπάρχει!
Εμείς δεν κάνουμε τέχνη για τους εαυτούς μας… Πρέπει να επικοινωνηθεί το έργο… Να μοιραστεί… αλλιώς παραμένει κενό γράμμα. Κι όποιοι έχουν δει την παράστασή μας διαδικτυακά (που ελπίζω και διαζώσης να την δουν) θα αντιληφθούν ότι είναι δυο διαφορετικά πράγματα και τότε θα καταλάβουμε τι σημαίνει ζωντανή θεατρική πράξη.
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου
Περισσότερα
Επιστροφή